Choroby weneryczne w ciąży
Ciąża to dla każdej przyszłej mamy czas ogromnego szczęścia oraz radosnego oczekiwania. Jednak co zrobić, gdy ten radosny czas zakłóci diagnoza choroby wenerycznej? Bez obaw! Odpowiednio wcześnie podjęte leczenie pozwala wyeliminować ryzyko zagrożenia płodu.
Kiła
Już przy pierwszej wizycie w gabinecie lekarz, który będzie prowadził twoją ciążę, zaleci ci badania na ewentualną obecność tej choroby. Jest to tak zwana próba Wassermanna. Niezbędne do jej przeprowadzenia jest pobranie krwi.
Jak najwcześniejsze wykrycie kiły podczas ciąży jest niezmiernie ważne. Zarazkiem kiły jest tak zwany krętek blady, który do szesnastego tygodnia nie jest w stanie przeniknąć przez łożysko. Dlatego tak ważne jest wczesne rozpoczęcie terapii antybiotykowej.
Po szesnastym tygodniu możliwe jest zarażenie płodu. Warto wiedzieć, iż jeżeli po tym czasie kiła nadal nie jest leczona, może dojść do nieodwracalnych zmian. Około dwadzieścia pięć procent płodów ginie w macicy, z kolei dzieci którym udaje się przeżyć, rodzą się przedwcześnie.
Dodatkowo co trzeci noworodek urodzony w takich warunkach, umiera wkrótce po porodzie. Ponad 40% dzieci rodzi się z objawami kiły wrodzonej.
Rzeżączka
Również ta choroba może zostać przeniesiona przez matkę na noworodka, dlatego ważne jest wczesne jej wykrycie i podjęcie natychmiastowego leczenia.
Objawy rzeżączki są odmienne dla obu płci. O ile u mężczyzn występują one wyraźnie i są trudne do pomylenia z inną chorobą, o tyle u kobiet objawy mogą być słabo widoczne lub nie pojawić się wcale. Tylko 50% zarażonych kobiet jest w stanie rozpoznać u siebie symptomy rzeżączki.
Objawy tej choroby to między innymi obfite upławy ropne lub śluzowo – ropne z pochwy bądź odbytu. Może im towarzyszyć zaczerwienienie, obrzmienie i ogólna bolesność sromu. Zakażenie może także rozszerzyć się na układ moczowy. Pacjentka odczuwa wtedy bolesne parcie na pęcherz, ból oraz pieczenie przy oddawaniu moczu.
Zobacz również:
Aby mieć pewność, czy zauważalne symptomy są rzeczywiście objawem rzeżączki wykonuje się wymaz z miejsca zajętego chorobowo, który poddaje się analizie laboratoryjnej.
Rzeżączka może być niezmiernie niebezpieczna dla płodu. W czasie porodu może dość do zakażenia oczu dziecka, co grozi ślepotą.
Leczenie tej choroby zwykle polega na podawaniu penicyliny, jednakże niektóre szczepy gonokoków już się uodporniły na ten antybiotyk. W takich przypadkach wenerolodzy sięgają po inne leki, na przykład doksycyklinę.
Aby ustrzec się przed zakażeniem tą chorobą, zaleca się stosowanie zabezpieczenia w postaci prezerwatywy. Jest to szczególnie ważne, jeżeli kobieta nie ma stałego partnera. Warto także obserwować swoje ciało, aby móc odpowiednio wcześnie zareagować na każde niepokojące zmiany.
Bardzo ważne jest także odpowiednie podejście do higieny miejsc intymnych. Siadanie na desce klozetowej w toaletach publicznych czy korzystanie z przyborów toaletowych innych osób może być groźne dla naszego zdrowia nie tylko ze względu na rzeżączkę. W tej sposobów możemy zarazić się także wieloma innymi chorobami.
Rzęsistkowica
Choroba ta wywoływana jest przez pierwotniaka – rzęsistka pochwowego. Jest najczęściej przenoszona drogą płciową, można jednak także zarazić się nią poprzez bieliznę, ręczniki, gąbki czy urządzenia sanitarne.
Objawy rzęsistkowicy to obfite, zielonkawe, żółtawe lub żółte upławy z pochwy. Mają mdły zapach i mogą być lekko spienione. Towarzyszy im bolesne, swędzące obrzmienie sromu. Co ważne, choroba ta może objąć także układ moczowy. Kobieta odczuwa wtedy także parcie na pęcherz oraz czuje ból przy oddawaniu moczu.
Choroba ta nie zagraża życiu i zdrowiu płodu, konieczne jednak jest wyleczenie przyszłych rodziców. Rzęsistkowicę leczy się przy pomocy preparatów pierwotniakobójczych oraz bakteriobójczych. Choroba przenoszona jest drogą płciową, dlatego konieczne jest także leczenie partnera.
Profilaktyka w wypadku rzęsistkowicy polega przede wszystkim na stosowaniu prezerwatywy przy każdym stosunku. Warto także odpowiednio dbać o higienę miejsc intymnych oraz unikać korzystania z publicznych toalet.
Będąc w ciąży nie należy bagatelizować żadnych zmian w organizmie. Odpowiednio wczesne wykrycie choroby wenerycznej pozwoli na wyleczenie jej, zanim zdąży negatywnie wpłynąć na płód. Przeprowadzaj też na bieżąco wszystkie zalecone przez lekarza badania. Dzięki temu będziesz wiedziała, że twoje dziecko prawidłowo się rozwija a sama będziesz mogła spać spokojnie.
Komentarze do: Choroby weneryczne w ciąży