Pomóż swojemu dziecku zyskać pewność siebie!

Twoje dziecko zupełnie w siebie nie wierzy? Zamyka się w sobie i nie szuka kontaktu z rówieśnikami? Nie przyglądaj się biernie rozwojowi sytuacji, tylko wyjdź naprzeciw. Problem niskiej samooceny dotyka bowiem coraz młodsze osoby.

Problemy psychologiczne dziecka są dla każdego rodzica niemałym problemem. Jak bowiem przekonać młodego człowieka do tego, że problemy, które go dotykają, nie oznaczają wcale jego ostatecznej porażki? W świecie, gdzie rządzi kult sukcesu i zwycięstw bardzo łatwo o depresję i niską samoocenę. Dziecko, mimo że jeszcze nie pracuje, już wpada w wyścig szczurów, gdzie każdy dąży do tego, aby być najpopularniejszym, najzabawniejszym, krótko mówiąc...najfajniejszym w paczce.

Niestety często bywa właśnie tak, że poczucie własnej wartości u młodego człowieka uzależnione jest od opinii innych. Negatywny stosunek otoczenia, czy to rówieśników czy nauczycieli może wyrządzić szkody, które bywają ciężkie do naprawienia. Nie jest łatwo zmienić ukształtowaną już w wyniku pewnych doświadczeń samoocenę.

Zadaniem rodzica jest więc bycie wrażliwym i uważnym na sygnały jakie wysyła jego dziecko. Dorosły powinien dołożyć wszelkich starań, aby młody człowiek, którego wychowuje miał wysokie poczucie własnej wartości, a przede wszystkim pozytywny stosunek do siebie samego, bo dopiero wtedy może nawiązać w pełni wartościowe stosunki z rówieśnikami.

Niska samoocena bardzo często ujawnia się u dzieci, które są bardzo ambitne, ale również i nadwrażliwe. Taki młody człowiek lubi stawiać sobie poprzeczkę bardzo wysoko i to na różnych płaszczyznach życiowych Nie ważne czy jest to edukacja, samodoskonalenie się czy komunikacja interpersonalna z rówieśnikami. Jest wobec siebie bardzo krytyczny, a każde nawet drobne niepowodzenie traktuje niezwykle poważnie. Bardzo istotne więc jest, aby postępować z nim nad wyraz ostrożnie i taktownie, gdyż wszelkie sygnały z zewnątrz może odebrać jako atak na swoją osobę.

Zobacz również:

Najbardziej efektywną metodą stosowaną w wychowaniu dziecka z niską samooceną jest nagradzanie za każde osiągniecie i każdą dobrze wykonaną pracę. Nagrodą może być zwyczajna pochwała, docenienie starań dziecka, w taki sposób, aby poczuło się potrzebne i dowartościowane. Należy zwracać uwagę na każde, nawet drobne sukcesy w jego życiu i przypominać o nich, również na forum rodziny czy przyjaciół. Niezmiernie ważne są same komunikaty otrzymywane z najbliższego środowiska. Doświadczanie szacunku od drugiej osoby ma bowiem duży wpływ na łagodniejsze podejście do siebie.

Koniecznie jest aby nie tylko gratulować dziecku sukcesów, ale również umożliwiać ich osiąganie. Porozmawiajmy ze swoją pociechą, dowiedzmy się co ją interesuje, w jakiej dziedzinie pragnęłaby się rozwijać. Pamiętajmy o tym, aby nie tylko stwarzać odpowiednie okazje, ale i zachęcać do samorozwoju.

Dzisiaj niemal na każdym kroku znaleźć można jakiś klub sportowy, koło naukowe czy po prostu klub zrzeszający miłośników pewnej aktywności czy zjawiska. Dobrym pomysłem mogłoby być więc przekonanie syna bądź córki, że warto zaangażować się w jakąś działalność, która przyniosłaby im wiele korzyści. Czy to wiążących się z osobistymi sukcesami, czy z nawiązaniem nowych przyjaźni.

Jednakowoż żadne zajęcia poza szkolne, nawet te najbardziej interesujące i zajmujące wolny czas naszej pociechy, nie zastąpią bezpośredniego kontaktu z rodzicem. Przede wszystkim bądźmy więc zawsze obecni, przygotowani do udzielenia pomocy i wsparcia swojego dziecka. Nie bójmy się podjęcia rozmowy na temat jego problemów. Nie zmuszajmy do zwierzeń, ale z drugiej strony nie dopuszczajmy do sytuacji w której nastolatek całymi dniami zostaje sam ze swoimi problemami. Znajdźmy więc czas na wspólne aktywności czy to spacer, zakupy czy może zrobienie czegoś innego niż zwykle.

Warto więc obserwować swoją dorastającą pociechę, aby nie przegapić symptomów świadczących o tym, że z jej samooceną dzieje się coś niedobrego. Wizyta u psychologa nie musi być jedynym wyjściem z sytuacji, bo dla naszego dziecka psychologiem możemy być my sami. Udowodnijmy więc, że nie ma ludzi bez skazy, a każdy z nas ma jakieś kompleksy i problemy.

Autor: Marta Płaza