Przerost migdałów

Migdałki podniebienne (łac. Tonsilla palatina) to skupienie tkanki limfatycznej wchodzące w skład tzw. pierścienia gardłowego Waldeyera. Migdałki podniebienne znajdują się po obu stronach gardła, posiadają zachyłki.

Migdałki stanowią barierę dla czynników chorobotwórczych, ale niejednokrotnie dochodzi do zapalenia samych migdałków (łac. Tonsillitis), czyli anginy. W przypadku częstych angin albo w przypadku przerostu migdałków podniebiennych (hiperplazji) z upośledzeniem oddychania wskazane jest ich operacyjne wycięcie. Ze względu na funkcję immunologiczną migdałków wycięcie należy przeprowadzać z reguły dopiero od 4 roku życia.

Zobacz również:

Przerost migdała gardłowego (trzeciego) - znajduje się on w jamie ustnej nosowo-gardłowej. W warunkach prawidłowych nie jest on widoczny przy bezpośrednim badaniu gardła. W pierwszych latach życia dziecka migdałki zarówno gardłowe jak i podniebienne ulegają rozrostowi fizjologicznemu.

Nadmierny rozrost migdałka stwarza przeszkodę w oddychaniu przez nos. Dzieci z przerosłym migdałkiem gardłowym oddychają prawie wyłącznie ustami. Powoduje to m. in. chrapanie w czasie snu i mowę nosową. Występuje skłonność do częstych katarów, zapaleń ucha środkowego, krtani i oskrzeli. Leczenie wyłącznie operacyjne.