Szukaj

Sport u chorych na cukrzycę typu 1

Podziel się
Komentarze0

Wielu z nas zastanawia się, jak postępować w przypadku styczności z cukrzycą typu 1. Jest to choroba, która jest klasyfikowana jako niepełnosprawność, jednak czy ze względu na to cukrzyk powinien unikać aktywności fizycznej?

Sport u chorych na cukrzycę typu 1

Zgodnie z dr hab. Tomaszem Klupą aktywność fizyczna u cukrzyków typu 1 nie zmniejsza ryzyka hipoglikemii ani nie poprawia wyrównania metabolicznego, ale za to wpływa na oczekiwany czas życia osoby chorej. Ważne, że u osób z cukrzycą typu 1 istnieje bardzo duża presja ze strony lekarzy na podjęcie aktywności fizycznej i ku zaskoczeniu, cukrzycy średnio posiadają wyższy poziom aktywności fizycznej niż średnia populacji. Aktywność fizyczna w 60% zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia choroby cukrzycowej, więc zarówno jest ważna w trakcie choroby, jak i w celu jej uniknięcia.

Problem z rodzajem aktywności

Największą trudność dla osób chorych sprawia brak jednolitego schematu ćwiczeń. W przeszłości medycyna przedstawiała swoje stanowisko, popierając w szczególności wysiłek tlenowy, natomiast nakazując unikać wysiłku oporowego (siłowego). Jednak ostatnie badania ukazały, że najlepsze rezultaty można osiągnąć poprzez łączenie obu rodzajów wysiłków, ponieważ w ten sposób możemy dostarczyć organizmowi dwa źródła energii.

Wysiłek tlenowy (aerobowy)

polega na ćwiczeniach mających na celu przyspieszenie oddechu i bicia serca, dzięki czemu do mięśni i narządów ciała trafia więcej utlenionej krwi. Takie ćwiczenia wzmacniają pracę płuc oraz serca i poprawiają ich kondycję. Efekty możemy osiągnąć poprzez spacer, jazdę na rowerze, pływanie, chodzenie po górach, tenis pojedynczy, jogging, koszykówkę czy nawet sprzątanie na podwórku.


Wysiłek oporowy (siłowy)


natomiast ten rodzaj wysiłku polega na ćwiczeniach mających za zadanie zwiększenie masy i siły mięśniowej, poprawę metabolizmu i wytrzymałości kości.  Zwykle obejmuje różne rodzaje ćwiczeń, skupiające się na poszczególnych partiach mięśniowych. Wysiłek oporowy występuje w trakcie czynności codziennych jak wstawanie z łóżka czy chodzenie po schodach.

Wysiłek tlenowo – oporowy czy oporowo – tlenowy

Mylnie może się wydawać, że pierwsza możliwość jest lepsza, aczkolwiek -  w rzeczywistości jest odwrotnie. Podczas pierwszego rodzaju wysiłku glikemia (stężenie glukozy we krwi) pod koniec ćwiczeń jest wysokie, jednak w trakcie nocy jest prawdopodobieństwo, że może gwałtownie spać, co może doprowadzić do hipoglikemii (stanu niedocukrzenia), która jest bardzo niebezpieczna. Natomiast wysiłek oporowo – tlenowy ma to do siebie, że jest o wiele bardziej stabilny przez co jest bezpieczniejszy dla osoby chorej (brak gwałtownych spadków glikemii).

W dużo lepszej sytuacji znajdują się osoby posiadające pompy insulinowe, dzięki możliwości redukcji prawdopodobieństwa wystąpienia hipoglikemii.

Jaki sport wybrać?

Dla osób chorych na cukrzycę typu 1 ruch pełni ogromną rolę. Dlatego poleca się dostosowywanie wysiłków do indywidualnych potrzeb danej osoby. Warto zwrócić uwagę na ogólny stan organizmu i możliwości danego pacjenta. W takiej sytuacji najlepszym wyborem będzie udanie się do lekarza i znalezienie odpowiedniego trenera w celu wypracowania odpowiednich metod ćwiczeniowych przynoszących skutki. Należy z ostrożnością podchodzić do sportów ekstremalnych, gdyż one wymagają dużo większej siły i wytrwałości nawet u osób zdrowych, dlatego zaleca się rozpoczęcie treningów od lżejszych form sportu, a następnie przechodzenie na wyższe poziomy.

Autor:

Ewelina Undas

Komentarze do: Sport u chorych na cukrzycę typu 1

Ta treść nie została jeszcze skomentowana.

Dodaj pierwszy komentarz