Zespół nerczycowy u dzieci

Nerki to ograny odpowiadające za prawidłową filtracje oraz utrzymanie unormowanego ciśnienia tętniczego. Wady tego systemu przekładają się na ogólny stan zdrowia. Zespół nerczycowy to choroba której skutki mogą być dla dziecka bardzo wyniszczające. Jak leczyć malucha?

Zespół nerczycowy u dzieci to rodzaj uszkodzenia struktury nerek którego głównym skutkiem jest nieprawidłowa przepuszczalność związków takich jak białka. Prawidłowe przyswajanie aminokwasów to bardzo ważny proces wspomagający rozwój małego pacjenta, więc dolegliwość należy bezkompromisowo leczyć.

Przyczyny zachorowań

Choroba może mieć wiele powodów. Przyczyną może być obciążenie genetyczne, choroba może też być wadą rozwojową i przybierać postać wrodzonego schorzenia. Innymi przypadłościami mogącymi warunkować wystąpienie zespołu nerczycowego są okoliczności takie jak:
- kłębuszkowe zapalenie nerek
- choroby układowe: tj. toczeń rumieniowaty, guzkowe zapalenie tętnic
- choroby metaboliczne: cukrzyca, skrobiawica, obrzęk śluzakowaty
- nowotwory: choroba Hodgina, chłoniaki
- zatrucia metalami ciężkimi
- zakażenia: wirusowe, bakteryjne, pasożytnicze
- zakrzepy żyły nerkowej
- nadkrzepliwość

Objawy i diagnostyka zespołu nerczycowego

Głównym alarmującym stanem kierującym podejrzenia na występowanie uszkodzenia nerek jest białkomocz. U dzieci zaobserwowano też pienienie się moczu. Dosyć typowym objawem zespołu nerczycowego są też obrzęki okolic powiek i kostek – często mylone z opuchliznami wywoływanymi przez reakcje alergiczne. Dzieci często narzekają też na bóle brzucha oraz utratę apetytu.

Zobacz również:

Chorobę można potwierdzić dzięki badaniom takim jak posiew moczu oraz USG jamy brzusznej. Doświadczony lekarz powinien ukierunkować badania pod kątem występowania zespołu nerczycowego tuż po dokładnym wywiadzie obejmującym pytania na temat historii i skłonności infekcyjnej malucha, jego problemów alergicznych oraz zaburzeń metabolizmu. Szczególną uwagę należy poświęcić przypadkom występowania objawów w reakcji na bodźce takie jak szczepionki, użądlenia i zmiany w diecie.

Leczenie i rokowania

Przebieg choroby charakteryzują naprzemienne stany remisji i nawrotów. Stan dziecka może polepszać się i pogarszać, okresowe badania są więc podstawą do kontroli sytuacji zdrowotnej pacjenta. Jeśli zespół nerczycowy powstaje w nawiązaniu do innej choroby, i jest wynikiem jej występowania albo leczenia – proces rekonwalescencji zespołu nerczycowego będzie uzależniony i skupiony na opanowaniu schorzenia towarzyszącego.

Bardzo ważna jest ścisła współpraca lekarza rodzinnego ze specjalistą nefrologiem. Dziecko musi być otoczone troskliwą opieką, trzeba też brać pod uwagę, że w stanach ostrej postaci choroby, pacjent będzie poddawany hospitalizacji. Warto rozmawiać z chorym dzieckiem i przygotowywać go psychicznie do zmian otoczenia. Umiejętna rozmowa przełamie największy strach przed nieznanym, a w życzeniu każdego rodzica jest to, żeby dziecko stresowało się i bało jak najmniej i jak najrzadziej.

Rokowania zależą w dużej mierze od zaawansowania choroby i stopnia uszkodzeń jakie choroba wyrządziła już nerkom. Nie bez znaczenia jest też to, jaka jest przyczyna choroby dziecka, i to, czy schorzenie ma charakter wrodzony czy nabyty. Kontakt z lekarzami umożliwia stałą kontrole procesu oraz obserwacje postępów. Dla skutecznego leczenia zespołu nerczycowego niezbędne jest też leczenie objawowe obejmujące:
1. postępowanie dietetyczne
2. zwalczanie obrzęków
3. zapobieganie osteoporozie nerczycowej
4. postępowanie przeciwzakrzepowe
5. zapobieganie zakażeniom
6. zapobieganie chorobie wrzodowej

Choroby nie wolno bagatelizować, nieleczona może skutkować obrzękami płuc i mózgu, niewydolnością nerek, zapaleniem trzustki, niedokrwistością czy zaćmą. Dbaj o nerki swojego dziecka! Przeprowadzaj badania, obserwuj stan zdrowia, a przede wszystkim dbaj o prawidłową dietę maluszka!

Autor:

Małgorzata Kopta