Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek

Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek można rozpoznać bez pogłębionych badań diagnostycznych, jeśli zapalenie układu moczowego przebiega z gorączką lub innymi objawami ogólnymi, takimi jak wymioty, biegunka, ból brzucha albo ból w okolicy lędźwiowej. Objawy takie świadczą o tym, że proces chorobowy obejmuje nerki.

Drobnoustroje najczęściej dostają się do układu moczowego drogą wstępującą z cewki moczowej (95% przypadków). Bardzo rzadko, przy współistniejących innych poważnych schorzeniach, zarazki mogą być przeniesione do układu moczowego z innych narządów, z krwią lub limfą.

Główną przyczyną ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek są bakterie stanowiące około 90% przyczyn. Najczęściej spotykanymi są pałeczki jelitowe (Escherichia coli stanowi około 70-80%) oraz gronkowiec. Mocz stanowi dla nich bardzo dobrą pożywkę. Grzybicze zakażenie występuje najczęściej u osób z obniżoną odpornością, długotrwale zażywających antybiotyki lub leki immunosupresyjne, zacewnikowanych albo po innych zabiegach na drogach moczowych. Innymi patogenami odpowiedzialnymi za zakażenie dróg moczowych są chlamydie, mikolazmy, dwoinka rzeżączki oraz wirusy (głównie herpes simplex). Te drobnoustroje są zwykle przenoszone drogą płciową i zakażenie dróg moczowych przez nie wywoływane stanowią główny problem u kobiet aktywnych seksualnie.

Zobacz również:

Leczenie:

W przypadku rozpoznania ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek konieczne jest rozpoczęcie intensywnego leczenia przeciwbakteryjnego. Oprócz tego stosuje się leki przeciwgorączkowe, przeciwbólowe i rozkurczowe.

Postępowanie ogólne polega na:

leżeniu w łózku,
przyjmowaniu co najmniej 2 litrów płynów na dobę, tak aby dobowa ilość wydalanego moczu wynosiła ok. 2 litrów przy braku przeciwwskazań,
regularne wypróżnianie pęcherza, oddawanie moczu bezpośrednio przed snem oraz po stosunku płciowym,
utrzymywanie właściwej higieny osobistej, częste podmywanie pod bieżącą wodą,
unikanie zaparć,
odsawienie leków przeciwbólowych uszkadzających nerki.

Przy właściwym i wcześnie rozpoczętym leczeniu objawy szybko ustępują. Mimo poprawy nie wolno bez zalecenia lekarza przerwać leczenia antybiotykami, gdyż zakażenie może nawrócić. Po leczeniu wskazane jest kontrolne badanie bakteriologiczne moczu, aby upewnić się o skuteczności terapii.