Nieśmiałość u dziecka – jak sobie z nią radzić?

Nieśmiałość u dziecka może stanowić poważny problem. Kiedy nasze dziecko nie chce spędzać czasu wśród rówieśników, wstydzi się rozmowy, krępuje je przebywaniem w większej grupie osób. Czy to naturalne, że dziecko odczuwa wstyd ? Czy należy się martwić o jego przyszłość? Czy z tego się wyrasta?

Nieśmiałość u dziecka - nieświadome błędy rodziców

Rodzice starają się od najmłodszych lat wychowywać dzieci w najlepszy sposób, jaki tyko znają. Niestety, w wielu przypadkach popełniają uchybienia, które mogą zaważyć nie tylko na pierwszych latach życia pociechy, ale na całym jego życiu. Nieśmiałość u dziekca może być spowodowana przez nieświadome błędy rodzicielskie.

Rodzice w dzisiejszych czasach, uważają, że najlepszą rzeczą dla ich dziecka będzie bycie w czymś najlepszym. Więc wymagają najwyższych stopni i osiągnięć. Wysyłają na nadprogramowe zajęcia, które wydają im się przynosić korzyści. Mówią dziecku, jak się zachowywać, co mówić, kiedy to mówić i w jaki sposób.

Rzadko kiedy rodzic pyta dziecko – czy to ci się podoba? Czy tego chcesz? Mały człowiek, kocha ich bezwarunkową miłością, dla niego najgorszą możliwą rzeczą jest zawieść rodziców. Dziecko nie chce przynieść gorszej oceny ze szkoły i rozczarować tych, na których najbardziej mu zależy.

Właśnie tutaj pojawia się czynnik, który leży u podłoża nieśmiałości – stres. Podczas każdej kartkówki, sprawdzianu, odpowiedzi. Strach przed karą, osądzaniem, zawodem rodziców.

Wsparcie pomoże pokonać nieśmiałość

Czy mamy więc nie wymagać niczego od naszych dzieci? Mówić im, że złe oceny nie mają znaczenia? Otóż nie!

Po pierwsze i najważniejsze – rozmawiajmy z dzieckiem. Dowiedzmy się, jakie przedmioty lubi, w czym czuje się mocne i pod tym kątem zapiszmy je na dodatkowe zajęcia.

Porozmawiajmy o słabych stronach. Uświadommy je, że mama i tata będą je kochać, bez względu na to, czy przyniesie ze szkoły 2 czy 5, co nie znaczy, że nie ma się starać. Poświęćmy dziecku chwilę naszego cennego czasu i usiądźmy nad ułamkami, odmianą czasowników. Jeżeli nie czujemy się mocni w przedmiocie, który nie jest konikiem naszego młodocianego, znajdźmy kogoś, kogo nasze dziecko polubi, a kto będzie umiał przetłumaczyć problematyczny przedmiot na zrozumiały dla młodego człowieka język.

Szkoła a nieśmiałość u dziecka

Szkoła jest jednym z pierwszych ośrodków, w których spotykamy się z większym gronem odbiorców. Zwykle jesteśmy przyzwyczajeni do bycia ocenianym przez najbliższych, którzy kochają i akceptują. Tutaj jest inaczej.

Większość dzieci zaczyna dostrzegać, że stawia się względem nich pewne oczekiwania co do wyglądu i zachowania. Dzieci nie chcą „odstawać” od swoich rówieśników. Bardzo często zdarza się, że jeśli do pewnego czasu nie znajdą swojego miejsca w szkolnej hierarchii, zostają odsunięte i wyobcowane, co może być przycyzną pojawienia się nieśmiałości u dziecka.

Dzieci za wszelką cenę będą próbowały wpasować się w rówieśnicze środowisko. Dziewczynki, które próbują się odchudzać, przez co wpadają w bulimię i anoreksję. Chłopcy, którzy są mądrzy i błyskotliwi, widząc, że odstają postawą od zawadiackich kolegów nierzadko pakują się w kłopoty.

Jeżeli dziecko było przez dłuższy czas wychowywane „pod kloszem” – przebywało cały czas w małym gronie, bardzo rzadko zmieniało środowisko, problemem może okazać się duża liczba osób na szkolnym korytarzu, a nawet w klasie.

Brak akceptacji przyczyną nieśmiałości u dziecka

Dzieci w szkole, krępują się przede wszystkim osądzania. Właśnie dlatego w gestii nauczycieli i rodziców, powinno leżeć, aby nauczyć dzieci akceptować innych, a przede wszystkim samych siebie, co może wpłynąć na zwalczenie nieśmiałościu u dziecka.

Powinniśmy uświadomić dziecko, że jego wartość nie zależy od ilości kilogramów, koloru skóry, trądziku czy modnych ubrań. Należy uczyć dzieci akceptowania swoich słabości i przezwyciężania ich. Należy utwierdzić je w przekonaniu, że mogą osiągnąć wszystko, jeśli tylko w siebie uwierzą.

Nieśmiałość u dziecka a fobia społeczna

W skrajnych przypadkach nieśmiałość w wieku dziecięcym, prowadzi do fobii społecznej - strachu przed interakcją z innymi ludźmi. Zawsze lepiej jest zapobiegać, niż leczyć. Zróbmy więc co tylko w naszej mocy, żeby zbudować u naszych dzieci silne poczucie własnej wartości.

Więcej na temat nieśmiałości a fobii społecznej możesz przeczytać TUTAJ

Polecamy również badania na temat niesmiałości i fobii społecznej u nastolatków: Czytaj TUTAJ

Od nas, dorosłych zależy w wielkiej mierze jakie będą nasze dzieci, kiedy będą już w naszym wieku. Dopóki mamy czas, nauczmy je wierzyć we własne siły. Zachęcajmy, nie zakazujmy. Rozmawiajmy, nie wybierajmy za nie. Mówmy, że je kochamy. Wspierajmy je. I w końcu, bądźmy z nich dumni, bo w końcu, to my je stworzyliśmy.

Autor: Paulina Wójcik