Mężczyźni mniej empatyczni niż kobiety z powodu testosteronu

Kobiety dają więcej dowodów empatii niż mężczyźni, donosi ostanio pismo Le Devoir, opierając się na pewnym badaniu amerykańskim. Wielu naukowców już wcześniej podejrzewało testosteron o odgrywanie ważnej roli dla tej zdolności odczytywania emocji oraz intencji danej osoby z jej wyrazu twarzy. Nowe badanie natomiast, które zostało opublikowane niedawno w przeglądzie naukowym Proceedings of the National Academy of Science (PNAS), potwierdza to, wykazując, że podanie kobietom męskiego hormonu – testosteronu - czyniło je mniej empatycznymi.

Aby zmierzyć poziom empatii u 16 kobiet-uczestniczek badania, profesor Jack van Honk z Uniwersytetu w Utrecht w Holandii oraz profesor Simon Baron-Cohen z Uniwersytetu Cambridge w Wielkiej Brytanii, przedstawili tym kobietom różne twarze na zdjęciach i poprosili je o zgadnięcie, o czym myślała i co odczuwała dana osoba na zdjęciu. Kobiety miały to uczynić na podstawie wyrazu twarzy na poziomie oczu.

Badacze następnie podali uczestniczkom testosteron, aplikując go im pod język. Kobiety w ten sposób, pod wpływem działania testosteronu, straciły swoją zdolność rozpoznawania emocji oraz intencji wyrażonych na twarzy innych ludzi.

Co bardziej znaczące, utrata empatii zaznaczyła się w większym stopniu u kobiet, które były narażone na kontakt z największą koncentracją testosteronu w czasie swojego życia prenatalnego, o czym zaświadcza względna długość palca wskazującego do palca serdecznego, który jest, jak się uważa, „markerem testosteronu płodowego”.

W rzeczywistości, u mężczyzn – którzy normalnie mają większy kontakt z wyższym poziomem testosteronu niż kobiety w trakcie życia płodowego – palec wskazujący prawej ręki jest zazwyczaj krótszy niż palec serdeczny, podczas gdy u kobiet obydwa palce mają taką samą długość, albo na odwrót – palec wskazujący jest niewiele dłuższy niż palec serdeczny.

Różnice te mają najprawdopodobniej wynikać z ekspozycji wewnątrzmacicznej na różne stężenie testosteronu w czasie życia płodowego.

Zdaniem obydwu badaczy, osiągnięte przez nich rezultaty świadczą nie tylko o działaniu regulacyjnym testosteronu na empatię, ale także sugerują, że takie efekty zostały wstępnie zaprogramowane przez ten sam hormon jeszcze w trakcie życia płodowego.

Inaczej mówiąc, prenatalny poziom testosteronu wpływa na działanie, jakie będzie miał później w życiu testosteron na umysł, skomentował doktor Jack van Honk.

U ludzi, okres płodowy między 12 i 19 tygoniem ciąży jest uważany za moment krytyczny, kiedy to testosteron wywiera swój wpływ na organizację rozwijającego się mózgu, precyzują autorzy badania.

Profesor Simon Baron-Cohen i profesor Jack van Honk dodają jeszcze, iż  te rezultaty to woda na młyn androgenicznej teorii autyzmu, wysuniętej właśnie przez tego samego profesora Baron-Cohena, współautora publikacji w Proceedings of the National Academy of Science.

Teoria tego uczonego jest oparta głównie na fakcie, iż osoby autystyczne – typowo mające bardzo mały kontakt z osobami ze swojego otoczenia – przedstawiają sobą objawy bardzo poważnego niedoboru empatii poznawczej. Profesor Simon Baron-Cohen podkreśla również fakt, że autyzm jest o wiele częstszy u chłopców niż u dziewczyn.

Inni specjaliści od autyzmu, tacy jak profesor z Uniwersytetu w Montrealu, pan Laurent Mottron, który przeprowadza badania w Specjalistycznej Klinice Autyzmu przy szpitalu Rivière-des-Prairies w Kanadzie, odrzucają jednak stanowczo tę teorię.

Jak bowiem mówi doktor Laurent Mottron, ludzie autystyczni o normalnej inteligencji są w stanie rozpoznać emocje, które przekładają się na ekspresję twarzy u innych osób, ale takie osoby nie reagują po prostu w ten sam sposób co my.

Poza tym, choroby, które sprawiają, że płód jest narażony na anormalnie wysokie poziomy testosteronu w czasie życia wewnątrzmacicznego, powodują wszystko z wyjątkiem autyzmu, dodaje doktor Laurent Mottron.

Podsumowując, profesor Simon Baron-Cohen i profesor Jack van Honk potwierdzają, iż będą niezbędne inne badania, które określą, czy to odkrycie może być generalizowane na inne zachowania ludzkie, w których testosteron odgrywa ważną i niepodważalną rolę, takie jak, na przykład, dominacja społeczna albo apetyt seksualny.