Szukaj

Miesiączka - zioła, które leczą dolegliwości menstruacyjne

Podziel się
Komentarze1

Tradycje zielarskie przekazywane są z pokolenia na pokolenie. Można powiedzieć, że leczenie ziołami miało początek wraz z pojawieniem się człowieka. Początkowo prowadzono liczne obserwacje a z czasem pisano wielkie leksykony, poświęcone wyłącznie roślinom.

Coraz częściej sięgamy po wszelkiego rodzaju napary z ziół np. melisę, dziurawca czy też rumianek, dlatego powinniśmy wiedzieć, jakie działanie maja te i inne zioła.

Nadmierne i bolesne miesiączkowanie

Niewiele kobiet wie, że na nadmierne miesiączkowanie można zastosować liść jeżyny lub kwiat jasnoty białej. Inną częstą dolegliwością kobiecą są bolesne miesiączki. Może je złagodzić korzeń kozłka lekarskiego, kwiat jasnoty białej, kwiat nagietka, liść maliny, szyszki chmielu lub ziele dziurawca. Warto w czasie naszych wypadów na łono natury rozejrzeć się wokół siebie, gdyż większość ziół, które pomagają w dolegliwościach kobiecych możemy spotkać w czasie spaceru po lesie lub łące.

Jeżyna fałdowana (Rubus plicatus) jest krzewem sięgającym wysokości do 1,5m. Kwitnie biało lub różowo. Pędy pokryte kolcami a liście od spodu owłosione. Jeżyna występuje masowo w zaroślach przy drogach leśnych oraz w lesie.

Do sporządzenia wywaru niezwykle cenne są liście, które należy zebrać wiosną i latem. Młodziutkie liście ścina się bez ogonków liściowych. Następnie zebrane liście przenosi się do suszenia. Liście muszą być bardzo dobrze wysuszone, świadczyć będą o tym łamiące się nerwy główne przy próbie zgięcia blaszki liściowej.


Sporządzenie odwaru


Rozdrobniony surowiec należy zalać wodą o temperaturze pokojowej, starannie wymieszać i przykryć a następnie naczynie z surowcem wstawić do większego naczynia z wodą i ogrzewać. Temperatura w większym naczyniu nie powinna przekroczyć 90ºC przez około 30 min.(jeśli w naczyniu jest około 100 – 200 g wody wystarczy ogrzewać przez 45 min. bez kontroli temperatury). Następnie zawartość cedzi się, a pozostałość na sitku przemywa gorącą wodą i uzupełnia odwar do przepisanej ilości.


Jasnota biała (Lamium album) często nazywana białą pokrzywą. Osiąga około 50-60 cm wysokości. Liście podobne do pokrzywy. Kwiaty białe wyrastające w kątach liści. Ma dość długi okres wegetacji, od wiosny do jesieni, jednak najobficiej kwitnie w maju. Janotę można spotkać praktycznie wszędzie.


W ziołolecznictwie główną rolę odgrywa kwiat jasnoty. Zebrane kwiaty należy starannie wysuszyć. Kwiaty najlepiej zbierać w dni pogodne, gdy obeschnie rosa. Najlepiej suszyć je w temperaturze ok. 40ºC lub w upalne dni. Niedosuszone kwiaty ciemnieją.

Kozłek lekarski (Valeriana officinalis) często występuje pod nazwą waleriana. Może osiągać wysokość nawet to 1,5 m, choć jest rośliną dwuletnią. Na szczycie kozłka występuje kwiatostan, na który składają się liczne drobne kwiatki barwy białawej lub delikatnie różowej. Valeriana officinalis występuje głównie na siedliskach wilgotnych np. łąkach lub w pobliżu rzek. Kozłek z żyznych siedlisk jest najlepszym surowcem. W przypadku waleriany pozyskuje się korzeń. Wykopuje się je późną jesienią lub wiosną po zeschnięciu części nadziemnej. Pozyskane korzenie starannie i szybko się płucze, kroi wzdłuż (aby szybciej wysychały) i suszy w suszarni ogrzewanej w temp. 35ºC. Dobrze osuszony surowiec powinien składać się z korzeni i klączy barwy szarobrunatnej o silnym zapachu. Kozłka stosuje się również w nerwicach oraz stanach lękowych.

Nagietek lekarski
(Calendula officinalis) wyrasta do około 60 cm wysokości. Surowcem zielarskim jest kwiat nagietka. Często zbiera się same płatki, ale również nie wyklucza się koszyczków kwiatowych. Surowiec po wysuszeniu powinien zachować intensywna barwę pomarańczową.


Nagietek stosowany jest w postaci okładów na stłuczenia, zapalenia skóry, ukąszenia owadów, rany. Może być użyty do płukania jamy ustnej i gardła przy schorzeniach zapalnych. Czasami stosuje się go w postaci okładów na odmrożenia i oparzenia.



Przy przyrządzaniu ziółek w domu należy stosować dawki zalecone przez lekarza. Duża dawka ziół nie zapewnia zwiększonej skuteczności, przeciwnie – mocniejszy wyciąg może spowodować niepożądane skutki uboczne.

Sporządzone odwary pije się najczęściej ciepłe, niesłodzone, raz do kilku razy dziennie.

Malina właściwa (Rubus idaeus) jest znanym przez wszystkich krzewem, spotykanym w wielu ogrodach. Może osiągać wysokość nawet do 2 m. Malina znana jest ze swoich smacznych, czerwonych owoców oraz kolczastych pędów. Krzew kwitnie w maju i czerwcu a owocuje w lipcu.

Surowcem zielarskim są liście i owoce. Młode, ale dorodne liście zbiera się wiosna i latem. Należy pamiętać, aby liście były bez ogonka. Owoce należy zbierać w słoneczną pogodę. Po suszeniu liście powinny mieć zielony kolor na warstwie wierzchniej i białawy na spodniej. Owoce należy suszyć w suszarni ogrzewanej.

Początkowo w nieznacznie podwyższonej temperaturze, ale później w temperaturze 50ºC. Po wysuszeniu powinny zachować swój naturalny kolor i nie zlepić się w grudki. Malinę stosuje się również w chorobach gorączkowych.

Chmiel zwyczajny (Humulus lupulus) często spotykany na drzewach w postaci pnączy wokół pnia. Liście są duże a owocostan występuje w postaci tzw. szyszek, które są surowcem leczniczym. Szyszki złożone są z listków zachodzących na siebie dachówkowato. Należy je zbierać bez szypułek, gdy są już dość duże, choć jeszcze niedojrzałe (barwa zielona). Szyszki suszy się w temperaturze 40ºC. Należy je układać pojedynczo, po wysuszeniu powinny zachować swoja naturalna barwę.

Używany jest także jako środek na poprawę apetytu i ułatwiający trawienie.

Dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum) jest to doskonale znana przez wszystkich bylina osiągająca do 70 cm wysokości. Kwitnie końcem czerwca w postaci żółtych, niedużych kwiatków z delikatnymi czarnymi kropkami. Występuje na zrębach, w lasach, na łąkach i w bardzo nasłonecznionych miejscach.

Surowcem zielarskim są liście, które należy zebrać na początku kwitnienia roślin. Można je zbierać dwa razy w lecie. Raz w czerwcu a później końcem sierpnia. Ziele po wysuszeniu powinno zachować swoją naturalna barwę. Należy pamiętać, żeby w wysuszonych ziołach nie znalazły się łodygi.

Podawany jest jako środek rozkurczający oraz w zaburzeniach czynności układu pokarmowego.

Sylwia Morawska

Komentarze do: Miesiączka - zioła, które leczą dolegliwości menstruacyjne (1)

mike666
mike666 30-09-2008 00:50

Szczepionka powodem?

1

moja dziewczyna powinna mieć już tydzień temu miesiączkę obawia sie że zaszła w ciąże bardzo sie tym denerwuje. Kochaliśmy sie na 4 dni przed przewidywanym okresem wiec statystyczne powinna mieć dni nie płodne, do tego u... pokaż całość

OdpowiedzPokaż cały wątek (1)
Dodaj komentarzPokaż wszystkie komentarze