Więź prenatalna matki z dzieckiem

Przeważnie więź matki z dzieckiem zaczyna się tworzyć, w momencie pojawienia się na teście ciążowym dwóch kresek. Bywa też, że kobieta wcześniej czuje, iż pod jej sercem rozwija się nowe życie, ale zdarza się i tak, że swoisty związek między matką a maleńką istotą rodzi się dużo, dużo później.

O tym jak ważna jest więź z nienarodzonym dzieckiem oraz jak ją stworzyć, postaram się przedstawić w dalszej części artykułu.

Nawiązanie z dzieckiem więzi jeszcze w czasie ciąży, jest bardzo ważne, m. in. dlatego iż ma ona istotny wpływ na relację matki z dzieckiem tuż po narodzinach. Pozwoli uniknąć lub łagodniej przejść depresję poporodową, która może mieć związek z szokiem wywołanym nagłym pojawieniem się w domu nowego, mocno absorbującego uwagę, członka rodziny. Abyś po przyjściu ze szpitala nie miała wrażenia, że to jakaś „obca” istotka, trzeba wcześniej uzmysłowić sobie, że nosisz pod sercem nowe życie i cały czas oswajać się z tą myślą.

Formułująca się w okresie prenatalnym więź między matką a nienarodzona istotą, składa się z trzech elementów: uznanie płodu jako odrębnego stworzenia, nadanie mu cech oraz dążenie do nawiązania z nim kontaktu. Bardzo trudno, zwłaszcza gdy jest to pierwsza ciąża, wyobrazić sobie, że u naszego maleństwa, krok po kroku, kształtują się narządy, kończyny i odruchy. Jednak bez tej świadomości ciężko przyjdzie nam zaakceptować, że nosimy w sobie zupełnie oddzielnego człowieka.

Z pewnością pomocne będą różnego rodzaju kalendarze ciąży. Opisano w nich poszczególne etapy rozwoju dziecka, każdy tydzień został szczegółowo scharakteryzowany. Podczas lektury takich poradników, łatwiej będzie nam uzmysłowić sobie, że nasza mała pociecha ma już serduszko, rączki, nóżki..., a co za tym idzie, uznać ją jako względnie niezależnego człowieka. Warto także w takie przygotowania wprowadzić partnera. Będzie to dla niego tym bardziej wartościowe, że nie ma on szansy na to, by przez dziewięć miesięcy rozkoszować się takim kontaktem z dzieckiem, jaki ma z nim kobieta.

Zobacz również:

Gdy już będziemy posiadały wiedzę teoretyczną na temat rozwoju naszego dziecka, warto oczami wyobraźni ujrzeć małą istotkę. Jeśli przychodzi nam to z trudem, pomocne będą trójwymiarowe modele płodu odpowiednie dla poszczególnych tygodni lub zdjęcia, których nie brakuje w internecie. Gdy już mamy pewne wyobrażenie, dużo łatwiej przyjdzie nam nawiązanie z kontaktu z naszym nienarodzonym dzieckiem.

Taki kontakt nie tylko pozytywnie wpłynie na kształtowanie się więzi po porodzie, ale również na prawidłowy rozwój dziecka w okresie prenatalnym. Mały człowiek, który już od pierwszych dni wyczuwa miłość i ciepło, które daje mu mama, szybciej się rozwija. Staraj się często mówić do swojego maleństwa. Śpiewaj! Nawet, gdy uważasz, że słoń nadepnął ci na ucho, twojemu dziecku z pewnością nie będzie to przeszkadzać. Dzięki kontaktowi werbalnemu nie tylko poznaje ono rytm i melodię mowy, ale także uczy się specyfiki twojego głosu. Jak bardzo jest to istotne, dowiesz się w momencie, gdy maluszek uspokoi się jedynie na dźwięk twoich słów. Nie bój się dotykać, głaskać swojego brzucha, pozwól też na to swojemu partnerowi. Dziecko będzie odbierało waszą miłość całym swoim maleńkim ciałkiem, być może poczujecie jego łagodne ruchy, a całkiem prawdopodobne, że da wam o tym znać łobuziarskim kopniakiem.

Nie bój się okazywać miłości swojemu nienarodzonemu dziecku. Rozmawiaj z nim tak, jakby już było na świecie. Zastanówcie się z partnerem nad imieniem dla waszej pociechy lub jeśli nie znacie płci, wymyślcie jakieś pieszczotliwe zdrobnienie. Zobaczysz, że dużo łatwiej zwracać się do Ani, Zosi, Krzysia, Fasolki niż do bezosobowego płodu. W relacji z maleństwem staraj się myśleć pozytywnie, pamiętaj, że ono wszystko odczuwa.

Twoje wysiłki włożone w tworzenie więzi z dzieckiem, zostaną nagrodzone już w momencie narodzin. Z pewnością łatwiej przyjdzie ci, rozpoznanie jego potrzeb. Nie będziesz miała wrażenia, że obok leży obcy człowiek i nie wiadomo czego od ciebie chce, ale poczujesz, że znasz tę osóbkę już dziewięć miesięcy i wcale nie jest dla ciebie jakąś nieznaną istotą, ale największym szczęściem jakie cię w życiu spotkało.

Autor:

Agnieszka Witek