Brytyjska klauzula sumienia w sprawie pigułki wczesnoporonnej

Brytyjscy farmaceuci apelują o zmiany w prawie dotyczącym klauzuli sumienia. Według artykułu opublikowanego w Journal of Medical Ethics klauzula sumienia, która pozwala farmaceutom na odmowę sprzedaży pigułki wczesnoporonnej bez recepty, stwarza ryzyko niechcianych ciąż i podważa zasady powszechnej opieki zdrowotnej brytyjskiej służby zdrowia.

Farmaceuci twierdzą, że klauzula ta powinna być albo zniesiona, albo jej zakres powinien być rozszerzony, tak aby zniwelować obecnie panujący chaos.

Prawo do doraźnej antykoncepcji hormonalnej bez recepty zostało wprowadzone w Wielkiej Brytanii w 2001 roku, a w Irlandii w 2011 roku.

Ograniczająca je klauzula sumienia zezwala farmaceutom na odmowę wydania tabletki z pobudek moralnych i religijnych, o ile skierują klienta do innego miejsca, w którym można otrzymać ten środek.

Tabletka wczesnoporonna budzi wiele kontrowersji. Przeciwnicy jej wydawania argumentują swoją postawę tym, że środek ten może uszkodzić rozwijający się zarodek.

Jednak według autorów artykułu ogranicza to autonomię pacjenta i nasuwa pytanie, czemu osoby, które mają tak silne obiekcje co do rutynowego aspektu tego zawodu, mimo wszystko chcą w nim pracować.

Autorzy artykułu twierdzą również, że klauzula ta pozwala farmaceutom na uspokojenie sumienia myślą, że skierowanie do innego źródła to coś innego, niż dostarczenie tabletki wczesnoporonnej, jednak pozostaje również kwestia obowiązków zawodowych wobec pacjentów.

Istnieje bowiem ryzyko, że pacjent nie będzie w stanie uzyskać środka w czasie 72 godzin, po upływie których jest on już nieskuteczny. Obecnie obowiązujące prawo nie podaje rozwiązania w takich wypadkach.

Według autorów artykułu wszelkie przepisy dotyczące tabletki wczesnoporonnej powinny mieć powszechne zastosowanie, bowiem obecna sytuacja nie jest korzystna ani dla farmaceutów, którzy korzystają z klauzuli, ani dla tych, którzy muszą ich nadzorować.

Podsumowując, postulują oni o bardziej radykalne rozwiązanie – o wprowadzenie albo bezwarunkowego nakazu wydawania środków doraźnej antykoncepcji hormonalnej wszystkim pacjentom, którzy mają do tego prawo, albo zniesienia obowiązku skierowania takiej osoby do innego źródła.