Elvis sposobem na ujawnienie poszlak zaburzeń genetycznych

Nawet najtwardsze serce zmięknie pod wpływem dźwięków „Love Me Tender” Elvisa Presley’a. Najnowsze badania dowodzą, iż u osób z zespołem Williamsa zachodzą zmiany w poziomie hormonów powiązanych z uczuciem miłości, podczas słuchania tej czy innych piosenek.

Wnioski z tego badania dostarczają wskazówek na temat genów, które mają związek z ludzkimi emocjami, informują badacze.

Obserwowali oni 21 osób podczas słuchania muzyki oraz pobrali od nich próbki krwi, aby wyśledzić poziomy takich hormonów jak oksytocyna i wazopresyna argininowa (AVP).

13 uczestników z zespołem Williamsa – genetyczną chorobą, która może spowodować zaburzenia rozwojowe oraz łagodne upośledzenie umysłowe, charakteryzującą się nad wyraz przyjazną i ufną osobowością - doświadczyło wzrostu obydwu hormonów w trakcie słuchania muzyki.

Natomiast, u osób zdrowych zaobserwowano niewielkie zmiany w poziomie oksytocyny i AVP.

Jedna z kobiet z zespołem Williamsa doświadczyła naprawdę znaczącego wzrostu hormonów, w porównaniu z wszystkimi innymi biorącymi udział w badaniu; w eksperymencie tym kobieta słuchała Elvisa.

Rezultaty mogłyby pomóc badaczom w leczeniu ludzi z takimi zaburzeniami lub innymi, o podobnych cechach do zespołu Williamsa, takimi jak zespół stresu pourazowego czy autyzm, powiedziała jedna z badaczek Julie Korenberg (Uniwersytet Utah).

Stwierdziła ona, że badanie wymaga wglądu w związek pomiędzy genami a emocjami, oraz po raz pierwszy bada zależności między poziomem AVP a muzyką.

Osobom z zespołem Williamsa brakuje kilku genów w ich siódmym chromosomie. Mają one tendencję do bycia bardzo przyjacielskimi oraz charakteryzują się dużą sympatią do muzyki; równie często mają iloraz inteligencji na poziomie 60 punktów, a także doświadczają różnych problemów zdrowotnych, takich jak zwężenie naczyń krwionośnych i wysokie stężenie wapnia.

Brakuje im często umiejętności odczytywania sygnałów społecznych, pomimo pragnienia zawierania przyjaźni. Według naukowców, ich usposobienie może być wynikiem wysokiego poziomu oksytocyny i AVP.

To badanie wskazuje na zaskakujące, całkowicie niepodejrzewane zaangażowanie wymazanych genów w regulacji tych hormonów i ludzkiej towarzyskości, stwierdza Korenberg. Oznacza to również, iż prosta charakterystyka oksytocyny, jako ‘hormonu miłości’ może być przesadzona. Dane rysują o wiele bardziej skomplikowany obraz.

Zrozumienie relacji miedzy genami, hormonami i emocjami będzie kluczowe w leczeniu zespołu Williamsa, ale może także mieć konsekwencje w leczeniu takich zaburzeń jak autyzm i niepokój, przewidują badacze.