Samouprzedmiotowienie kobiet hamuje ich aktywizm społeczny

Kobiety żyjące w kulturach, które je uprzedmiotowiają, mogą z czasem same przyjąć taką postawę wobec siebie. A takie samouprzedmiotowienie redukuje zaangażowanie w społeczny aktywizm, według badania zamieszczonego w Psychological Science.

Rachel Calogero z University of Kent w Canterbury przypuszcza, że kobiety, które patrzą na siebie w ten sposób (wygląd jest ważniejszy niż umiejętności), wykazują mniejszą motywację do postawienia się płciowemu satus quo, a w efekcie redukują swoje uczestnictwo w działalności społecznej.

Calogero przeprowadziła ankietę z kobietami z wykształceniem licencjackim i odkryła, że te, które wykazywały większe poziomy samouprzedmiotowienia, były mniej skłonne do uczestnictwa w aktywnościach społecznych opartych na płci w ciągu 6 miesięcy poprzedzających ankietę.

Zjawisko to wyjaśnia, jej zdaniem, większe usprawiedliwienie dla płciowego status quo. Drugie badanie poparło tę hipotezę.

Kobiety, które ukierunkowano na samouprzedmiotowienie, wykazywały większe wsparcie dla płciowego status quo oraz mniejszą chęć uczestnictwa w społecznych aktywnościach, które zmniejszyłyby nierówność płciową.

Obydwa eksperymenty sugerują, że samouprzedmiotowienie może być częścią szerszego wzoraca zachowań, które utrzymują nierówność płciową.

Poprzednie badania pochyliły się nad skutkiem samouprzedmiotowienia u kobiet pod kątem oceny własnej wartości, zdrowia psychicznego, fizycznego oraz wydajności poznawczej.

Wyniki z tych prac są ograniczone jedynie do przestudiowanej uniwersyteckiej społeczności, ale Calogero uważa, że mogą mieć o wiele szersze implikacje.

Konkluduje: biorąc pod uwagę liczbę okazji dla kobiet do doświadczania samouprzedmiotowienia w życiu codziennym, niepokojące jest to, że takie zachowania mogą hamować ich zaangażowanie w aktywizm dla ich własnego dobra.