Poziom otyłości Kanadyjczyków jeszcze wzrośnie, według raportu OECD

Poziom nadwagi i otyłości wśród obywateli Kanady jest znacznie wyższy od poziomu nadwagi i otyłości obserwowanego w większości krajów należących do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD, ang. Organization for Economic Co-operation and Development), donosi raport na temat nadwagi i otyłości, którego rezultaty zostały opublikowane w zeszłym tygodniu. Według badania zrealizowanego przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, dwóch mężczyzn na trzech cierpi na nadwagę oraz jedna osoba na cztery zmaga się z otyłością w Kanadzie.

Ale jednocześnie Kanada jest jednym z krajów OECD, gdzie poziom otyłości rośnie najwolniej. Jednakże, liczba Kanadyjczyków cierpiących na nadwagę wzrośnie o 5%, w ciągu dziesięciu najbliższych lat, precyzuje raport. Według rezultatów tej ankiety – pierwszej tego  rodzaju, zrealizowanej przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju – obywatele amerykańscy otrzymują niekwestionowane pierwsze miejsce na świecie, jako obywatele najbogatszego kraju, którzy stają się i będą się stawali coraz bardziej grubi.

Według tego raportu, trzech Amerykanów na czterech będzie cierpieć na nadwagę albo otyłość w roku 2020, a poziom zachorowalności oraz wydatki z tym związane, będą ogromne. Stanie się tak, o ile rządy, obywatele oraz przemysł nie zaczną ze sobą współpracować, aby rozwinąć najlepszą z możliwych strategii walki z tą epidemią.

Organizacja OECD, znajdująca się w Paryżu i zrzeszająca 33 najlepiej rozwiniętych gospodarek świata, jest znacznie lepiej znana z tego, że przewiduje kryzysy ekonomiczne oraz poziom zatrudnienia i bezrobocia, niż z mierzenia obwodu talii. Jednakże, koszty ekonomiczne wiążące się z nadwagą – jeśli chodzi o opiekę zdrowotną, długość życia oraz roztrwonione środki finansowe – wywołują coraz większy niekpokój licznych rządów na całym świecie.

Franco Sassi, który jest głównym ekonomistą do spraw zdrowia oraz autorem badania, zrzucił winę na tradycyjnych podejrzanych. Franco Sassi zwrócił uwagę na to, że żywności jest teraz o wiele więcej, i jest ona o wiele lepiej dostępna niż w przeszłości, a szczególnie jeśli chodzi o żywność potencjalnie szkodliwą dla zdrowia. Ludzie zmieniają swoje zwyczaje życiowe, nie mają już tyle czasu co kiedyć, aby przygotowywać sobie swoje posiłki i jedzą znacznie częściej w restauracjach, dorzuca Franco Sassi.

Te złe zwyczaje, w połączeniu z faktem, że ludzie są również znacznie mniej aktywni fizycznie niż w przeszłości, oznaczają, iż proporcje ludzi cierpiących na otyłość albo na nadwagę, wręcz eksplodowały, osiągając aż blisko 70% w Stanach Zjednoczonych tego roku. Według Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, proporcje te w 1980 roku wynosiły znacznie mniej niż 50%. Za dziesięć lat, 75% Amerykanów będzie miało nadwagę, co uczyni ze Stanów Zjednoczonych „kraj najbardziej otyłych ludzi w całej OECD”, stwierdza raport.

Te same czynniki, które stoją za epidemią otyłości w Stanach Zjednoczonych, zabrały się do dzieła także w innych krajach bogatych oraz rozwijających się, dorzuca Franco Sassi, który precyzuje też, iż szczyt jeszcze nie został osiągnięty.

Spodziewana długość życia osoby otyłej jest krótsza o 8-10 lat od spodziewanej długości życia osoby mającej normalną wagę, precyzuje raport Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju. To skrócenie długości życia jest dokładnie takie samo jak to, przypisywane nikotynizmowi.

W Stanach Zjednoczonych, koszty otyłości, wliczając w to także podwyższone wydatki na opiekę zdrowotną oraz straty związane z produktywnością obywateli, są już równe nawet 1% produktowi narodowemu brutto USA, dorzuca raport. Jeśli chodzi o niektóre kraje OECD, mówimy raczej o 0,5%, precyzuje Franco Sassi. Koszty te mogą się nawet podwoić lub potroić, w ciągu najbliższych kilku lat, zdaniem Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju.

OECD dorzuca zresztą, że poziom otyłości, charakteryzowany przez wskaźnik BMI wyższy niż 30, różni się bardzo w zależności od kraju członkowskiego. Na przykład, w Japonii poziom otyłości waha się w granicach 3-4%, podobnie sytuacja wygląda w Korei. Natomiast w Stanach Zjednoczonych, podobnie jak w Meksyku, poziom otyłości sięga już 30%.