Oparzenia chemiczne

Wiele środków chemicznych o żrącym działaniu wywołuje zmiany na skórze i błonach śluzowych, przypominające oparzenia wy wołane czynnikiem cieplnym. Dotyczy to głównie działania kwasów, ługów (zasad) i soli metali ciężkich.

Oparzenie kwasem charakteryzuje się wytworzeniem na skórze suchego strupa o różnym zabarwieniu, natomiast oparzenie ługiem powoduje powstanie na skórze miękkiego, wilgotnego strupa o zabarwieniu białawym (martwica rozpływna).

Oparzenia wewnętrzne powstają po przyjęciu doustnym, zewnętrznie po kontakcie skóry z chemikaliami. Najczęstszymi źródłami zagrożenia są środki czyszczące do toalet : środki myjące do automatycznych zmywarek oraz środki do zwalczania szkodników.

W przełyku mogą powstać głębokie rany, które ulegają zakażeniu i może dojść do perforacji przełyku.
Warto wiedzieć, że istnieje wiele substancji i płynów, które wywołują równocześnie oparzenia i zatrucia.

Zobacz również:

Pierwsza pomoc

Generalną zasadą pierwszej pomocy w tych przypadkach jest natychmiastowe usunięcie żrącej substancji chemicznej. Następstwa jej działania będą minimalne, jeśli dokona się tego w ciągu 2 minut od momentu skażenia. Pierwsza pomoc polega więc na zmywaniu oparzonej powierzchni strumieniem wody przez kilka, a nawet kilkanaście minut.

Uwaga: U chorych oparzonych wapnem niegaszonym należy usunąć je ze skóry przez ścieranie, a dopiero potem spłukać silnym strumieniem wody. Pozostałe resztki substancji staramy się zobojętnić.
W przypadku oparzenia kwasami spłukujemy oparzoną powierzchnię płynami o charakterze zasadowym, np. 3% roztworem sody oczyszczonej, roztworem mydła lub wodą wapienną.

Oparzenie oczu: Do czasu udzielenia pomocy lekarskiej przemywać oczy wodą bez przerwy przez przynajmniej dwadzieścia minut. Głowę należy odchylić do tyłu i z wysokości około dziesięciu centymetrów lać wodę ostrożnie do oka. Dolna i górna powieka muszą być przy tym rozchylone.