Dlaczego ludy nordyckie mają większe mózgi?

Ludzie, którzy żyją na wysokich szerokościach geograficznych (to znaczy, daleko od równika), mają większe oczy i większe mózgi, aby lepiej przystosować się do długich zim oraz do braku światła. Tak właśnie odkryła ekipa naukowców z prestiżowego uniwerystetu oksfordzkiego w Wielkiej Brytanii, jak donosi BBC News.

Aby uniknąć jakiejkolwiek złej interpretacji swoich prac, badacze precyzują od razu, że duży mózg nie czyni inteligentniejszym.

Eiluned Pearce, która kierowała tymi pracami, wyjaśnia: zgadzamy się co do tego, że posiadanie większego mózgu nie oznacza, że ludzie żyjący na wysokich szerokościach geograficznych są koniecznie bardziej inteligentni. To po prostu dlatego, iż potrzebują oni większych oczu i większych mózgów, żeby dobrze widzieć tam, gdzie żyją.

Mimo tych ostrzeżeń, technologiczna strona io9 zapytuje, ile czasu będzie potrzeba, aby ten argument został kompletnie wypaczony.

Naukowcy zmierzyli rozmiar oczodołów oraz objętość czaszek pochodzących od 12 ludów z całego świata, a później porównali te rezultaty z szerokością geograficzną.

Eiluned Pearce wyjaśnia w ten sposób w BBC News: Stwierdziliśmy, że istnieje pozytywny związek między absolutną szerokością geograficzną, z rozmiarem oczodołów oraz z objętością czaszki... Stwierdziliśmy, że im niższy jest poziom światła, tym większe ludzie mają oczodoły, co sugeruje, że ich gałki oczne również są większe.

Ilość światła docierająca do Ziemi oraz długość dni zimowych zmniejszają się w miarę oddalania się od równika, w kierunku północnym bądź w kierunku południowym.

Zespół naukowców z Instytutu antropologii poznawczej i ewolucyjnej użył mózgów datujących się na XIX wiek, przechowywanych w muzeach w Oksfordzie i w Cambridge, należących do różnych populacji, takich jak skandynawskie i australijskie, jak również z Mikronezji oraz z Ameryki Północnej.

Największe objętościwo czaszki pochodziły ze Skandynawii, a najmniejsze z Mikronezji.

Robin Dunbar, współautor badania, wyjaśnia dla msnbc: w przeszłości względnie niedawnej, jeśli chodzi o ewolucję, ludzie przystosowali się do słabego światła na wysokich szerokościach geograficznych, czyli przystosowali się do małej ilości światła, które przechodzi do układu wzrokowego.