Obecnie w USA żyje 40 milionów ludzi powyżej 65 roku życia, z czego najprężniej rozwijającą się grupę stanowią obywatele powyżej 80 lat. Powszechnie starzenie postrzegane jest jako proces regresji fizycznej, umysłowej oraz fizjologicznej, a dlatego uważane jest za jeden z największych problemów zdrowotnych Amerykanów.
Niemniej jednak to popularne negatywne spojrzenie na prezentowane zjawisko kontrastuje wynikami obszernych badań przeprowadzonych na 1006 ludziach w podeszłym wieku w San Diego przez naukowców z University of California, San Diego School of Medicine oraz Stanford University.
Wyniki tych badań składających się z 25-minutowej rozmowy telefonicznej oraz ankiety e-mailowej opublikowane zostały w ubiegłym tygodniu na łamach czasopisma American Journal of Psychiatry.
W testach SAGE (Successful Aging Evaluation) wzięły udział osoby dorosłe pomiędzy 50 a 99 rokiem życia, ze średnią wieku około 77 lat.
Poza czynnikami takimi jak obecność schorzeń przewlekłych czy też różnorodnych niepełnosprawności, w ankiecie wzięto pod uwagę również takie kwestie jak zaangażowanie w życie społeczne oraz zdolnośc uczestników do oszacowania stanu swojego zdrowia.
Zobacz również:
- Układ odpornościowy w wieku starczym
- Jak unikać upadków w starszym wieku?
- Jak zmienia się układ nerwowy podczas starzenia się organizmu?
- Jakie są skutki starzenia się skóry?
- Zmiany spowodowane upływem czasu...
- Narządy czuciowe w procesie starzenia organizmu
- Dlaczego się starzejemy?
- Na jakie operacje plastyczne seniorzy decydują się najczęściej?
Dr Colin Depp, profesor psychiatrii z UC San Diego School of Medicine, jeden ze współautorów badania, zauważył, że jakkolwiek zaawansowany wiek powiązany był z gorszym funkcjonowaniem umysłowo-motorycznym, to generalnie przejawiał się również znacznie lepszym stanem mentalnym seniorów.
Podczas badania uczestnicy zostali poproszeni o określenie stanu zaawansowania swojego procesu starzenia w oparciu o własne rozumienie znaczenia tego pojęcia. Pozwoliło to odkryć, że ludzie o słabej wydolności fizycznej i posiadający wysoką odporność ocenili swój poziom zestarzenia porównywalnie do ludzi o dobrej wydolności fizycznej i słabej odporności.
W analogiczny sposób, osoby z obniżonymi zdolnościami motorycznymi i lekką depresją miały takie same wyniki jak osoby generalnie zdrowe fizycznie, ale cierpiące na zaawansowaną depresję.
Badania te mogą być pewnego rodzaju wskazówką dla lekarzy pokazującą, że optymistyczne podejście do opieki nad seniorami może być pomocne w obniżeniu poziomu starzenia się społeczeństwa. Wykazują również, że psychiatria może odgrywać nominalą rolę w radzeniu sobie z tym problemem.
Komentarze do: Paradoks starzenia się