14 listopada - Światowy Dzień Walki z Cukrzycą

Niepokojące statystyki spowodowały, że na świecie z coraz większym zaangażowaniem obchodzony jest Światowy Dzień Walki z Cukrzycą. Dzięki organizowanym tego dnia licznym konferencjom, akcjom czy happeningom uwaga całego świata skupiona jest na problemie cukrzycy.

Symbolem walki z cukrzycą stało się błękitne kółko, obecne we wszystkich kulturach świata, symbolizujące życie i śmierć, ale przede wszystkim będące znakiem jedności. Wspólny wysiłek wielu ludzi, organizacji i instytucji stanowi najgłębszy sens kampanii przeciwko cukrzycy. Kolor niebieski przywołuje barwę nieba, jest także oficjalnym kolorem ONZ, co nadaje działaniom wszystkich środowisk podejmujących trud profilaktyki i leczenia cukrzycy i jej powikłań charakter oficjalny i globalny.

14 listopada nie jest datą przypadkową, jest to bowiem dzień urodzin odkrywcy insuliny, laureata Nagrody Nobla, Kanadyjczyka doktora Fryderyka Bantinga (1891-1941). W tym roku 14 listopada przypada 120. jego rocznica urodzin.

Kanadyjski fizjolog dr Banting od 1921 roku (po śmierci swojej przyjaciółki) prowadził badania w Instytucie Fizjologii na uniwersytecie w Toronto. Ówczesny szef tego instytutu John James Richard Macleod udostępnił Bantingowi swoje laboratorium, 10 psów i pomocnika − 21-letniego Charlesa Herberta Besta.

Badacze uzyskali najpierw ekstrakt z rozdrobnionych wysp Langerhansa, następnie przy użyciu roztworu soli kuchennej wstrzyknęli go dożylnie psom, którym wcześniej usunięto trzustkę. Po tych udanych próbach postanowili udoskonalić metodę wytwarzania insuliny. Zrezygnowali z psów i wykorzystali trzustki czteromiesięcznych cieląt. Dwaj naukowcy po raz pierwszy wyizolowali i oczyścili nowy ekstrakt z krowiej trzustki do wstrzykiwania w celach medycznych.

Ich pierwszym pacjentem był umierający 14-letni chłopiec, którego stan zdrowia po podaniu ekstraktu z trzustki zwierzęcej poprawiał się w zadziwiającym tempie, do tego stopnia, że po kilku tygodniach leczenia mógł opuścić szpital.

Fryderyk Banting zginął w wypadku lotniczym w trakcie lotu do Anglii. W 2004 roku w rankingu plebiscytowym „Wielkich Kanadyjczyków” zajął 4. miejsce.