Anejakulacja - brak wytrysku

Brak wytrysku nasienia to męskie zaburzenie seksualne nazywane anejakulacją. Mężczyźni z anejakulacją mogą doświadczać braku wytrysku incydentalnie (w określonych okolicznościach) lub stale (trwały brak wytrysku). W niektórych przypadkach anejakulacja nie wyklucza możliwości osiągnięcia orgazmu.

Anejakulacja może być klasyfikowana jako pierwotna i wtórna. Mężczyźni z typem pierwotnym nigdy nie byli w stanie osiągnąć wytrysku, natomiast u  osobników z typem wtórnym anejakulacja była poprzedzona okresem normalnej funkcjonalności seksualnej, która umożliwiała osiągnięcie wytrysku nasienia.

Przyczyny braku wytrysku

Wystąpienie anejakulacji ma miejsce w na skutek zaburzeń funkcjonowania nasieniowodów oraz gruczołu prostaty, które nie są w stanie uwolnić nasienia. Istnieje wiele możliwych przyczyn tych dysfunkcji, w tym np. uraz rdzenia kręgowego, uszkodzenie lub zakażenie w obrębie układu moczowo-płciowego,  powikłania po operacjach chirurgicznych w obrębie miednicy, choroba Parkinsona, cukrzyca oraz stwardnienie rozsiane, które wpływa na funkcjonowanie układu nerwowego. Przyjmowanie niektórych leków może powodować problemy funkcji seksualnych, w tym brak wytrysku.

Czynniki natury psychologicznej, takie jak stres, lęki i problemy emocjonalne, również mogą zwiększać ryzyko wystąpienia anejakulacji.

Leczenie anejakulacji

Mężczyzna mający problemy z osiągnięciem wytrysku nasienia powinien skonsultować się z lekarzem i przejść zalecone przez lekarza badania w celu zidentyfikowania przyczyn anejakulacji. Przyczyna mająca podłoże infekcyjne, np. zapalenie gruczołu krokowego, będzie leczona zgodnie z zaleceniami przewidzianymi dla konkretnego schorzenia.

Brak wytrysku wywoływany częściowym zablokowaniem cewki moczowej może być leczony z wykorzystaniem interwencji chirurgicznej, jednak takie przypadki są stosunkowo rzadkie.

Brak wytrysku wpływa również na kwestię płodności. Mężczyzna cierpiący na anejakulację, który chciałby posiadać potomstwo i zostać biologicznym ojcem, ma kilka możliwości do wyboru.

Pierwszą opcją jest stymulacja wibracyjna (PVS), której celem jest wywołanie ejakulacji dzięki drganiom przechodzącym od nerwów czuciowych do rdzenia kręgowego. Metoda ta działa u  około 60% mężczyzn, ale wskaźnik ten jest znacznie niższy w przypadku osób z uszkodzeniami rdzenia kręgowego. Metoda PVS może być stosowana zarówno w gabinecie lekarskim, jak i w domu.

Kolejnym sposobem jest stymulacja elektryczna. Metoda ta, zwykle stosowana w znieczuleniu ogólnym, polega na elektrycznym stymulowaniu nerwów znajdujących się w pobliżu prostaty przy wykorzystaniu narzędzia wprowadzonego przez odbyt. Stymulacja jest stopniowo zwiększana, aż do momentu, w którym mężczyzna osiągnie wytrysk.

Ostatnią metodą jest ekstrakcja plemników bezpośrednio z jąder. Pozyskana w ten sposób sperma może być wykorzystana do zapłodnienia typu in vitro.

Dodatkowo, jeżeli mężczyzna odczuwa psychiczny dyskomfort związany z brakiem wytrysku lub gdy anejakulacja zaburza prawidłowy przebieg życia seksualnego, zalecana jest konsultacja psychologiczna lub wizyta u specjalisty seksuologa.

Podsumowanie

Anejakulacja powodująca brak wytrysku nasienia jest jednym z wielu zaburzeń seksualnych. Źródła anejakulacji mogą mieć różnorodną naturę i związku z tym sposoby leczenia muszą być dopasowane do konkretnej przyczyny tego problemu. Warto również dodać, że brak wytrysku nie jest równoznaczny z brakiem możliwości prowadzenia życia seksualnego lub niemożnością posiadania potomstwa.

Autor: Stanisław Skorcz