Choroba wysokościowa

Zmniejszona zawartość tlenu w powietrzu. Wskutek tego następuje przyspieszenie oddechu, serce bije szybciej, dochodzi do zaburzeń w przemianie materii. Wzrasta ciśnienie krwi w naczyniach płuc. Organizm przy wydechu traci dużo wody, gdyż ze spadkiem temperatury powietrze zawiera mniej wody. Wskutek tego krew może ulec zagęszczeniu, co dodatkowo utrudnia zaopatrzenie tkanek w tlen.

Inne nazwy choroby: Choroba górska;

Zapobieganie

Nie należy wspinać się zbyt szybko, to znaczy wysokość pomiędzy 1500 i 3000 m powinno pokonywać się do 300 m dziennie. Wysokość, na której zakłada się na noc obozowisko, powinna być możliwie niższa od osiągniętej w ciągu dziennej wspinaczki, gdyż w czasie snu spada częstotliwość oddechu i pobieranie tlenu. Wzrasta przez to niebezpieczeństwo wystąpienia obrzęku płuc. W czasie wspinaczki pić więcej niż normalnie, tyle by w ciągu dnia wydalić jeden do dwóch litrów moczu. Należy unikać alkoholu. Powoduje on spowolnienie oddychania i utrudnia odczucie wczesnych objawów. Przyjmowanie leku typu acetazolamid (Diamox) skraca czas przystosowania od jednego do dwóch dni, nie zmniejsza jednak ostrej postaci choroby górskiej. Przyjmowanie leku należy rozpocząć dwa dni przed terminem wspinaczki i przyjmować do pięciu dni na wysokości. Jako objawy uboczne mogą wystąpić: mrowienie w kończynach, wzmożone wydalanie moczu, nudności i senność. W czasie przyjmowania Diamoxu nie smakują napoje gazowane. Nie należy jednak zalecać zażywania Diamoxu bez ograniczeń ze względu na działania uboczne, z drugiej strony nie zastąpi niezbędnie koniecznego dostosowania się.

Zobacz również:

Jak sobie pomóc?

Przy wystąpieniu dolegliwości należy dużo pić i zmniejszyć aktywność oraz zaprzestać wspinaczki. Dolegliwości może łagodzić kwas acetylosalicylowy. Gdy stan się pogarsza, konieczne jest natychmiastowe zejście lub przetransportowanie w dół co najmniej 1000 m.

Leczenie

Najskuteczniejszym, a w niektórych przypadkach ratującym życie zabiegiem jest natychmiastowe zejście na mniejszą wysokość. Ma to bezwzględne pierwszeństwo przed wszystkimi innymi zabiegami. Przy wystąpieniu obrzęku płuc konieczne może być podanie tlenu. Nifedipin (np. Adalat) w formie kapsułek do rozgryzania łagodzi duszności. Obrzęk mózgu można leczyć, wstrzykując dużą dawkę kortyzonu.