Kultura u orangutanów: nabyta i przekazywana, a nie wrodzona

Publikując swoje prace w przeglądzie Current Biology, badacze ze Szwajcarii pokazują, poprzez badanie przeprowadzone na wielką skalę, że różnice w zachowaniach między dwoma populacjami orangutanów z Sumatry i Borneo, są kulturowe, nabyte i przekazywane z pokolenia na pokolenie.

Co oznacza, że nie mają one podłoża genetycznego. Pracami tymi kierował Michael Krützen z Uniwersytetu w Zurychu (Szwajcaria), który jest antropologiem.

Jego zespół, dzięki obrazowaniu satelitarnemu oraz bardzo zaawansowanej technologii teledetekcji, przeanalizował 100 000 godzin nagrań dotyczących zachowań w 9 różnych populacjach dzikich orangutanów, żyjących na Sumatrze i na Borneo.

W czasie tego projektu badacze również ustalili profil genetyczny 150 jednostek z tych naczelnych. A w końcu, naukowcom szwajcarskim udało się stwierdzić, że różnice ekologiczne, odnajdywane między tymi grupami małp, nie mogły być wyjaśnione genetycznie: są one w rzeczywistości kulturowe.

Inaczej mówiąc, zachowania naczelnych są przekazywane potomstwu nie przez geny, ale przez proces nauczania. Jeszcze inaczej mówiąc: stare małpy uczą młode.

Nowość naszego badania polega na tym, że dzięki rozmiarowi badanej grupy małp mamy badzo dużo danych; pierwszy raz w historii badań. Dlatego też jesteśmy pierwszymi, którzy oceniają wpływ czynników genetycznych i środowiskowych na różne modele zachowań tych populacji orangutanów, precyzuje jeden z członków szwajcarskiej ekipy, pan Carel van Schaik.

Wydaje się, że umiejętność kulturalnego działania ma być dyktowana przez spodziewaną długość życia tych wielkich małp, a także przez konieczność przystosowania się do zmieniającego się środowiska. Wiemy teraz, że korzenie ludzkiej kultury sięgają o wiele głębiej niż nam się to wydawało. Kultura ludzka została zbudowana na bardzo solidnych fundamentach, starych, mających miliony lat, dzielonych z innymi wielkimi małpami, podsumowuje Michael Krutzen.