Praca jako narkotyk - fazy uzależnienia

Pracoholizm jest uzależnieniem, który nic nie kosztuje i zawsze jest pod ręką. Osoby, które cierpią na tego typu nałóg często nie wyglądają na osoby objęte patologią, dlatego trudno jest zweryfikować pracoholizm na pierwszy rzut oka.

W dzisiejszym czasie praca traktowana jest jako wartość, która pozwala na zdobycie dóbr materialnych i zaspokojenie swoich podstawowych pragnień.

Uzależnienie od pracy, jak każdy nałóg następuje fazowo. Początkowo osoba nie zdaje sobie sprawy z możliwości wystąpienia niebezpieczeństwa. Prace traktuje jak coś oczywistego. Pierwsza faza polega na powolnej rezygnacji z własnego czasu wolnego oraz regularnym braniu nadgodzin. Pracoholik coraz częściej myśli o swojej pracy, zaś jego życie przybiera pośpiechu. Powoduje to zaniedbanie relacji międzyludzkich oraz własnej rodziny. Osoba uzależniona nie dopuszcza myśli o możliwości uzależnienia. Często z pogardą traktuje osoby, które poświęcają więcej czynności na swoje życie osobiste, niż na pracę. W tej fazie mogą pojawić się takie odczucia, jak:

lekkie stany depresyjne,
przemęczenie,
brak koncentracji,
ból głowy,
ból żołądka,
zaburzenia kardiologiczne

W drugiej fazie pracoholik odrzuca wszelkie relację międzyludzkie, poświęcają się bezgranicznie swojej pracy. Pracoholizm przybiera na sile stając się jak narkotyk, bez którego jednostka nie jest wstanie wytrzymać. Osoba uzależniona, także coraz częściej wynajduje wymówki dla wytłumaczenia swojego nałogu np. Pracuje bo muszę utrzymać swoją rodzinę. Chce żyć na wysokim poziomie, a tylko branie nadgodzin mi to umożliwia itp. W tej fazie jednostka zaczyna odczuwać:

Zobacz również:

wycieńczenie fizyczne,
ból żołądka,
osłabienie organizmu

Ma także skłonności do agresji oraz nadpobudliwości. Możliwe jest wystąpienie u pracoholika wrzodów, wysokiego ciśnienia oraz depresji. Często jednak taki stan zdrowia, nie wiąże z nieustannym oddawaniem się swojej pracy. W tej fazie najlepszym rozwiązaniem jest przerwanie pracy i podjęcie leczenia, aby nie doszło do poważniejszych zdrowotnych dolegliwości. Brak uświadomienia sobie swojego nałogu powoduje przejście w fazę trzecią.

W tej ostatniej fazie pracoholik jest w pełni uzależniony. Pracuje do późna w nocy zaniedbując doszczętnie swoją rodzinę. Funkcjonuje tylko dzięki życiu zawodowemu. Typowe dla tej fazy jest:

ograniczenie lub rezygnacja ze snu,
przyjmowanie leków pobudzających,
duża skłonność do innych uzależnień, jak np. alkoholizm, narkotyki,
problemy zdrowotne: wrzody, depresja, ataki apopleksji

Badania wykazały, że pracoholicy coraz częściej zapadają na zawały. Osoby, które nie podejmą odpowiednich środków do zwalczenia swojego uzależnienia, mogą nawet liczyć się z zagrożeniem utraty życia.