Choroba autoimmunologiczna- gdy własne ciało staje się wrogiem

Układ immunologiczny, zwany także układem odpornościowym, to układ wzajemnie zależnych komórek umożliwiających działanie mechanizmów odporności. Mechanizmy te wykrywają różnorakie odmiany czynników chorobotwórczych, od wirusów po robaki pasożytnicze. Mogą one odróżniać zdrowe od chorych komórek, wykrywać patogeny, a także naprawiać zniszczenia wywołane w naszym organizmie przez chorobę.

Ponad 4 miliony Niemców cierpi na chorobę autoimmunologiczną. Układ immunologiczny kieruje się wtedy przeciwko własnemu organizmowi. Wyjaśnienie dlaczego i w jaki sposób znajdą Państwo w poniższym artykule.
Niewyjaśnione zmęczenie, nagłe zaburzenia widzenia lub drżenie palców. Wszystko to mogą być objawy choroby autoimmunologicznej. Zazwyczaj na chorobę tę cierpią kobiety między 20, a 40 rokiem życia. Choroby tej nie wywołują jakieś konkretne wirusy czy bakterie z zewnątrz, to nasz organizm kieruje się sam przeciwko sobie.

Objawy choroby autoimmunologicznej.

Symptomy są u każdego inne, ale zawsze towarzyszą im stany zapalne. Wszystkie organy i tkanki mogą zostać zakazane. Jak właściwie dochodzi do tego, że nasza ochrona kieruje się przeciw własnemu organizmowi? W chorobie tej dochodzi do „wyłączenia” jednej z dwóch podstawowych funkcji układu immunologicznego. Jego zadaniem jest rozróżnianie między ciałami obcymi, a wewnątrzpochodnymi oraz ich usuwanie. Jeśli ta pierwsza cecha nie działa wówczas istnieją dwie możliwości: albo układ immunologiczny zostanie całkiem zahamowany i nie będzie rozpoznawał ciał obcych, albo dojdzie do tego, że nie będzie potrafił rozpoznać komórek własnego organizmu i zacznie je atakować. W takim przypadku dochodzi do choroby autoimmunologicznej. Żeby jednak do tego doszło musi wystąpić kilka czynników, takich jak np. infekcje czy czynniki ze środowiska.

Zobacz również:

Zagadkowy obraz choroby.

Mimo długotrwałych badań nie udało się jeszcze nikomu odkryć bezpośrednich przyczyn choroby autoimmunologicznej. Wszystko o czym się mówi to spekulacje. Istnieje wiele różnych i indywidualnych mechanizmów, które działają także przy pojedynczych zachorowaniach. Każdy pacjent jest inny, dlatego należy podchodzić do każdego indywidualnie i dobierać leki według potrzeb. Także czynniki środowiskowe takie jak palenie papierosów, złe odżywianie się czy różne infekcje mogą mieć wpływ na rozwój tej choroby. Bez wątpliwości istnieją genetyczne skłonności do choroby autoimmunologicznej. Badania na bliźniętach wykazały, że jeśli jedna osoba w rodzinie jest chora to istnieją szanse, że druga też będzie. Jest to jakieś 30- 50%.

Do wywołania choroby mogą przyczynić się także infekcje wirusowe, z którymi nasz układ immunologiczny nie do końca się rozprawił. Może się też zdarzyć, że wirusy i bakterie będą wyglądały tak samo jak komórki produkowane przez nasz organizm. Wtedy układ immunologiczny może zaatakować nie tylko ciała obce ale także wewnątrzpochodne.

Naukowcy mówią także o napływie wrażeń do układu immunologicznego spowodowanym przez nasze nawyki żywieniowe. W porównaniu do naszych przodków upajamy się różnorodnością pokarmów, która stawia zbyt wysokie wymagania w stosunku do układu immunologicznego. Ponieważ komórki ochronne muszą segregować wszystko co jemy, ta różnorodność może prowokować błędy. Odkryto np, że rota wirusy i proteiny zawarte w mleku są podobne do molekuł fotoreceptorów, zawartych w oku.

Nie panikujmy jednak w kwestii mleka...

W przypadku protein zawartych w krowim mleku możliwa jest również dodatkowa infekcja, która może wytrącić układ immunologiczny z równowagi. Jednakże w mleku zawarte są składniki, które działają przeciwzapalnie. Fatalna pomyłka zdarza się prawdopodobnie niewielu pacjentom. Oprócz tego istnieje wiele środowiskowych antygenów z mylnym potencjałem.

Ewelina Biela