Szukaj

Zespół urojeniowy

Podziel się
Komentarze5

Zaburzenie psychiczne zwane zespołem urojeniowym, objawia urojeniami przeróżnej treści. Może dotyczyć stanu zdrowia, partnerów lub prześladowań. Chory jest np. pewien swojej śmiertelnej choroby, na którą w rzeczywistości nie cierpi. Zespół urojeniowy należy do zespołów psychopatologicznych.

Pojecie zaburzeń urojeniowych pochodzi z greki i oznacza w dosłownym tłumaczeniu „obok rozumu” lub ”poza sensem”
Chory jest przekonany o racji swoich przekonań, mimo iż nie ma na nie żadnego potwierdzenia. Nie przemawiają do niego logiczne argumenty. Bez specjalistycznej pomocy jest nikła szansa na przekonanie go, że tkwi w błędzie.

Przyczyny zespołu urojeniowego

Najczęstszymi przyczynami zespołu urojeniowego są: nadużywanie narkotyków, dopalaczy, alkoholu lub leków; inną przyczyną może być otępienie starcze i choroba Alzhaimera. Duży wpływ na zdrowie psychiczne mogą mieć również traumy z dzieciństwa, śmierć bliskiej osoby, przeżyty szok lub czynniki genetyczne.

Zobacz także:

Urojenia są związane z wadliwym postrzeganiem rzeczywistości

Objawy zespołu urojeniowego

W kategorii zespołów urojeniowych daje się wyróżnić:

  • Zespół urojeniowy prosty - urojenia są pozbawione dominującej treści
  • Zespół paranoiczny - spójne systemy ideologiczne, zwykle skoncentrowane wokół jednej tematyki. Treść urojeń jest prawdopodobna lub co najmniej możliwa, więc chory jest w stanie przekonać otoczenie, że ma rację.
  • Zespół parafreniczny (urojeniowo- omamowy) - występują urojenia pośrednie miedzy paranoidalnymi a paranoicznymi oraz omamy słowne.
  • Zespół paranoidalny - charakteryzuje się sądami o charakterze nierealnym, absurdalnym.
  • Zespół dezorientacji psychicznej (hebefreniczny) - znaczne rozkojarzenie, wyraźny autyzm, dominują objawy dezorientacji osobowości, myślenia i zaburzenia aktywności.

Najczęściej diagnozowane urojenia:

  • Urojenie prześladowcze - chory jest przekonany, że ktoś go prześladuje, podsłuchuje, ściga, śledzi, chodzi za nim krok w krok przez cały czas. W skrajnych przypadkach może wystąpić również przekonanie, że ktoś go nagrywa ukryta kamerą.
  • Urojenie ksobne (odnoszenia) - cierpiący na to urojenie sądzi, że jest obiektem szczególnego zainteresowania, innych ludzi, często nawet tych, których nie zna osobiście. Myśli np., że osoby stojące w tej samej kolejce do bankomatu myślą o nim, jest on głównym obiektem ich zainteresowań.
  • Urojenie zazdrości - chory jest pewien, że partner go zdradza. Organizuje cały swój czas na śledzeniu ukochanej osoby, sprawdzaniu jej połączeń telefonicznych, wypytywaniu gdzie była, z kim i co robiła. Zaburzenie to najczęściej występuje u alkoholików w psychodzie alkoholowej i jest to tak zwany zespół Otella.
  • Urojenie erotyczne - człowiek z tym zaburzeniem, jest przekonany o miłości innej osoby. Lgnie do niej i szuka kontaktu za wszelka cenę. Nie przyjmuje do świadomości, że osoba ta go nie kocha, pomimo wyraźnych zaprzeczeń.
  • Pieniactwo- charakteryzuje się nieustannym dochodzeniem swoich praw i domniemanych krzywd. Często nawet w sądach.
  • Urojenia wielkościowe - chory jest przekonany o swojej sławie, przedstawia się, jako osoba powszechnie znana np. polityk lub aktor.
  • Urojenia owładnięcia - chorujący jest przekonany, że inne osoby wpływają na niego i nim manipulują, kontrolują jego zachowanie z zewnątrz np. poprzez telepatie lub wszczepione chipy
  • Urojenia hipochondryczne - chory twierdzi, że jest umierający, cierpi na jakąś śmiertelna chorobę: AIDS, nowotwór lub nadciśnienie. Każde złe samopoczucie jest przez niego odbierane, jako objaw chorobowy. W skrajnych przypadkach, zaburzenie to może przekształcić się w zespół Münchhausena. Polega on na wejściu w role chorego, symulowaniu objawów i domaganiu się hospitalizacji.
  • Urojenie nihilistyczne - chory przekonany jest o własnej śmierci. Myśli, że nie żyje lub, że obumierają niektóre jego organy.
  • Urojenie odsłonięcia - poczucie, że ktoś czyta w naszych myślach
  • Zespół Kandinskiego-Clérambaulta - charakteryzuje się występowaniem jednocześnie czterech urojeń: odnoszenia, owładnięcia, oddziaływania oraz odsłonięcia. Ponadto dla tego zaburzenia charakterystyczny jest kantyzm- natłok własnych myśli, halucynacje psychiczne oraz pseudo halucynacje

Jak leczyć zespół urojeniowy?

Pierwszym krokiem w pokonaniu choroby jest zdanie sobie sprawy z własnych dolegliwości. Chory najczęściej nie jest świadom własnych zaburzeń. Jest zupełnie bezkrytyczny wobec objawów dolegliwości. Dlatego leczenie najczęściej jest przymusowe i zaczyna się, gdy choroba jest już w zaawansowanym stadium.  Wleczeniu tego typu zaburzeń stosowane są leki przeciwpsychotyczne. Dodatkowo stosowana jest psychoterapia.

Autor: Zuzanna Gałka

Komentarze do: Zespół urojeniowy (5)

artemisa
artemisa 30-11-2015 00:38

Leczenie urojeń terapią

5

Podejrzewam u bliskiej mi osoby urojenie prześladowcze... Czy ktoś ma jakieś doświadczenia z kimś bliskim kto były leczony z urojeń w ogóle? Na którym etapie stwierdziliście, że ta osoba musi się leczyć? Wiele z takich u... pokaż całość

OdpowiedzPokaż cały wątek (5)
Pokaż cały wątek (5)
Dodaj komentarzPokaż wszystkie komentarze