Szczepionka przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego

Centers for Disease Control and Prevention zaleca szczepienie przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego (HPV) zarówno nastoletnim dziewczętom jak i chłopcom. Szczepionka chroni przed dwoma najczęściej występującymi typami wirusa - HPV 16 i 18, które powodują raka szyjki macicy.

Czy istnieje zagrożenie, że wzrost liczby osób zaszczepionych może spowodować wzrost powszechności innych typów wirusa HPV, wywołujących raka?

Zespół międzynarodowych naukowców z University of North Carolina starał się odpowiedzieć na to pytanie, badając grupę 2228 Kenijczyków jako grupę wysokiego ryzyka.

Jak pokazuje ich pierwszy artykuł, w czasopiśmie Journal of Infectious Diseases, istnieje niewiele dowodów na potencjalną konkurencję innych typów wirusa HPV w przekrojowym badaniu. Z wirusową konkurencją mamy do czynienia wówczas, gdy różne rodzaje danego wirusa rywalizują o dominację.

"Nie znaleźliśmy dowodów na istnienie konkurencji pomiędzy różnymi typami HPV u ludności wysokiego ryzyka z Kenii. Choć dane te są oparte jedynie na nieszczepionych mężczyznach, nasze wyniki mają potencjalne znaczenie, ponieważ sugerują, że typy HPV na ogół działają niezależnie od siebie, a tym samym jest mało prawdopodobne, że nastąpi zamiana typów wirusa HPV po wprowadzeniu na szeroką skalę programów szczepień wśród dorosłych mężczyzn”, powiedziała dr Jennifer Smith, ekspert ds. zdrowia publicznego, główna autorla badania.

Dr Smith jest profesorem nadzwyczajnym epidemiologii w UNC Gillings School of Global Public Health oraz członkiem UNC Lineberger Comprehensive Cancer Center.

Poprzez zatwierdzenie szczepień profilaktycznych przeciwko wirusowi HPV wśród młodych mężczyzn zbierane będą dane, w celu odkrycia różnicy wzorców nabycia HPV wśród osób zakażonych wirusem w stosunku do tych bez zakażeń.

Współautorami badań UNC są dr Anne Rositch, dr Michael Hudgens oraz dr Danielle Backes, jak również naukowcy z uniwersytetów w Nairobi, Illinois i Manitobie, Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health oraz Vrije Universiteit Medical Center w Amsterdamie.

Badania sfinansowane zostały przez National Cancer Institute, National Institutes of Health, UNC Center for AIDS Research, Canadian Institutes of Health Research oraz NIH - doktoranckie stypendium szkoleniowe.