Geny, depresja i satysfakcja z życia

Najnowsze badania przeprowadzone na bliźniakach przez Instytut Zdrowia Publicznego w Norwegii oraz przez Uniwersytet w Oslo wykazały, że podatność na ciężką depresję jest uzależniona od stopnia zadowolenia z dotychczasowego życia. Naukowcy porównali długookresowe informacje zbierane od identycznych bliźniaków w celu wykazania wpływu niezadowolenia z życia na zwiększenie prawdopodobieństwa zapadnięcia na depresję.

Dotychczasowe badania pozwalały dojść do wniosku, że zadowolenie z życia prawdopodobnie nie jest zjawiskiem chwilowym i nie ulega zmianie wraz z upływem czasu.

Ludzie, którzy są szczęśliwi w danym momencie, będą szczęśliwi również w innych momentach swojego życia. Uważano, że trwałość satysfakcji z dotychczasowej egzystencji ma swoje podłoże w czymś, co można nazwać wbudowanym pozytywnym nastawieniem albo usposobieniem.

Co więcej, poprzednie analizy wykazały również, że osoby obdarzone optymistycznym nastawieniem zdecydowanie rzadziej ulegają depresji. Jednakże kilka badań przeprowadzono zupełnie inną metodą, w której nie brano pod uwagę tej zależności.

W rezultacie wspomnianych badań udało się ustalić następujące fakty:

- Zarówno kobiety, jak i mężczyźni spełniający kryteria chorych na dożywotnią depresję, wykazywali niski poziom satysfakcji z życia.

- Aż 74% zależności pomiędzy depresją a niezadowoleniem z życia może być wyjaśnione za pomocą genów.

- Pozostały odetek zależności (26%) może być wyjaśniony poprzez unikalne wpływy otoczenia.

- Badacze dokonali również osobnych obliczeń dotyczących dziedziczności pozytywnego usposobienia do życia oraz podatności na depresję. Analiza pozwoliła wykazać, że dziedziczność pozytywnego nastawienia do życia uplasowała się na poziomie aż 72%. Innymi słowy, to geny w dużym stopniu decydują o tym dlaczego tednencja do bycia zadowolnym z egzystencji zmienia się w zależności od jednostki

-  Depresja jest dziedziczona w 34% przypadków, co w dużym stopniu pokrywa się z poprzednimi badaniami.

Jeden z badaczy podsumowuje: „Doszliśmy do wniosku, że depresja i zadowolenie z życia mają więcej wspólnych czynników genetycznych niż środowiskowych. Ponadto nasze nastawienie do życia oraz optymizm wydają się być stosunkowo stabilne, a niektóre czynności, których dokonujemy w ciągu dnia, mogą nam przynosić chwilowe uciechy. To, jak spędzamy wolny czas, ma niesłychany wpływ na poziom naszego szczęścia oraz dobrego samopoczucia. Dlatego też powinno się zachęcać ludzi do wykonywania czynności, które przynoszą im radość.”