Błonica

Błonica jest ostrą chorobą zakaźną wywoływaną przez bakterię - moczugowca błonicy. Bakteria ta wnika do organizmu przez nos lub jamę ustną i kolonizuje błony śluzowe górnych dróg oddechowych. Czasem może dojść do zajęcia spojówek, ucha środkowego, błon śluzowych narządów płciowych albo zranionej skóry. Bakteria wytwarza toksynę, która wnika przez uszkodzone błony śluzowe i dostając się do krwiobiegu może uszkadzać wiele narządów wewnętrznych, takich jak: nerki, nadnercza, serce, wątroba, ośrodkowy układ nerwowy.

Inne nazwy choroby: Difteria;

Niewłaściwie leczona choroba może powodować trwałe uszkodzenia lub spowodować zejście śmiertelne. Miejscowe działanie toksyny powoduje wystąpienie przylegających do podłoża szarych nalotów - błon rzekomych (stąd nazwa błonicy). Próba usunięcia tych błon wywołuje krwawienie. Błonica szerzy się drogą kropelkową, rzadziej jako zakażenie przyranne, a wyjątkowo przez żywność. Źródłem zakażenia jest chory człowiek, ozdrowieniec lub nosiciel.

Zobacz również:

Choroba objawia się z reguły gorączką, bólami głowy, ogólnym osłabieniem. Zwykle zajęte jest gardło i występuje utrudnienie połykania. Na obrzękłej tylnej ścianie gardła pojawia się biały lub brązowy nalot. Gdy następuje rozprzestrzenienie obrzęku i nalotów, pojawia się chrypka i szczekający kaszel oraz duszność.

Gdy zajęty jest nos, wydzielina staje się krwawa. Czasami na skórze występują niebieskobrązowe sińce jako wyraz krwawień.