HIV: aktywowane płytki krwi zwalczą infekcję

Badania nad HIV i AIDS stale idą do przodu. Do tego stopnia, że niektórzy naukowcy mówią już, iż całkowite uleczenie z AIDS stanie się możliwe w ciągu kilku najbliższych lat. Znany jest przykład „berlińskiego pacjenta”, który został całkowicie uwolniony od wirusa, podczas gdy inni chorzy doświadczyli remisji, nazywanej przez specjalistów „funkcjonalnym uzdrowieniem”.

U nich HIV nie został całkowicie wyeliminowany, ale sprowadzony do tak niskich poziomów, że nie przeszkadza w prowadzeniu normalnego życia i nie wymaga zażywania leków.

W ubiegłym roku badanie opublikowane w PNAS przedstawiało skuteczność molekuły zwanej CXCL4, która nie pozwalała HIV na przenikanie do komórek.

Molekułę tę produkują właśnie płytki krwi, inaczej zwane trombocytami. Badacze z German Primate Center postanowili się dowiedzieć, czy faktycznie te elementy krwi mogą stanowić broń przeciwko HIV.

Rezultaty ich doświadczeń ukazały się w Retrovirology.

Okazuje się, że w środowisku bogatym w płytki krwi, HIV ma problemy z infekowaniem limfocytów T CD4+ (LT4), które stanowią jego podstawowy cel.

W badaniu przeprowadzonym in vitro płytki krwi umieszczono w środowisku zawierającym LT4. Następnie wprowadzono tam HIV. Okazało się, że nawet bez dodatkowego leczenia płytki krwi były w stanie zahamować aktywność wirusa, ze skutecznością, która zależy od ich stężenia.

Drugi eksperyment wykazał, że to właśnie aktywacja trombocytów wywoływała odpowiedź odpornościową. Stwierdzono także, że efekt był najsilniejszy przeciwko wirusowi HIV-1, który jest najpowszechniejszą postacią wirusa wywołującego AIDS. Natomiast wirus HIV-2 oraz SIV (małpi wirus niedoboru odporności, powodujący odpowiednik AIDS u małp), okazały się niewrażliwe na działanie trombocytów.

Ostatnia faza doświadczenia polegała na sprawdzeniu skuteczności jedynie proteiny CXCL4, wydzielanej przez trombocyty. Po raz kolejny okazało się, że HIV-1 nie był w stanie penetrować komórek.

Naukowcy zastanawiają się teraz nad zastosowaniu tego odkrycia w celach terapeutycznych. Przede wszystkim chcieliby spowolnić ekspansję wirusa w zarażonym organizmie. Po drugie, chcieliby opracpwać lek na bazie CXCL4, który byłby skuteczny przeciwko infekcji.