Imbir lekarski (Zingiber officinale)
Od ponad 6 000 lat, w Azji, imbir służy do leczenia różnych dolegliwości układu pokarmowego. Stosuje się go również w wielkim stopniu w kuchni, jako przyprawę. Jest to roślina pochodząca z kontynentu azjatyckiego, ale dziś jest uprawiana w każdym regionie o klimacie tropikalnym.
Od zawsze i we wszystkich kulturach, imbir uważano za afrodyzjak roślinny. W Tradycyjnej Medycynie Chińskiej, imbir pomagał unikać infekcji układu oddechowego, kiedy tylko był zażywany w momencie pojawienia się pierwszych objawów kataru albo grypy. Używany był również jako środek stymulujący oraz rozgrzewający.
Części wykorzystywane: kłącze (część podziemna, niewłaściwie nazywana korzeniem).
Służy do...
- zmniejszanie mdłości oraz wymiotów związanych z ciążą (równie skuteczny co witamina B6, oficjalne lekarstwo terapeutyczne);
- redukowanie mdłości oraz wymiotów postoperacyjnych;
- zapobieganie chorobie lokomocyjnej, w tym także chorobie morskiej;
- zapobieganie mniejszym zaburzeniom pokarmowym (ciężkość, wolne trawienie, skurcze jelitowe, utrata apetytu, wzdęcia, kolki, gazy jelitowe, itp.).
Dostępność: w sklepach, imbir można dostać w wielu postaciach. Może to być ekstrakt płynny (1:1), napar (1:5), proszek w kapsułkach, ekstrakty znormalizowane. Koncentracja gingerolu (główny składnik aktywny) w ektraktach normalizowanych może zmieniać się w zależności od produktu. Należy czytać etykietki. Aktualnie, trwają badania nad potencjalnym działaniem antykancerogennym gingerolu.
Świeży imbir: kawałek świeżego imbiru o średnicy około od 6 mm do 7 mm grubości równa się dawce od 1 g do 2 g imbiru suszonego albo w proszku. Można robić napary z około 5 g startego imbiru (albo z 0,5 g do 1 g imbiru suszonego), rozpuszczanego w od 150 ml do 250 ml wody, przez mniej więcej 10-15 minut. Możemy również dodać do takiego naparu trochę soku cytrynowego oraz odrobinę miodu, aby zredukować jego piekący smak.
Przeciwwskazania: kamienie żółciowe – należy skonsultować się ze specjalistą, zanim zaczniemy zażywać wielkie ilości imbiru. Kobiety ciężarne – należy ograniczać się do równowartości 2 g imbiru suszonego dziennie (około 10 g imbiru świeżego), ponieważ nie ma dowodów na jego nieszkodliwość poza zalecaną dawką.
Działanie niepożądane: rzadko, lekkie zaburzenia żołądkowo-jelitowe.
Interakcje z innymi roślinami lub suplementami: nieznane. Mimo, iż nie zasygnalizowano żadnego przypadku, teoretycznie jest możliwe, iż imbir może zwiększyć działanie innych roślin i suplementów, które wpływają na gęstość krwi oraz hamują koagulację (czosnek i cebula, na przykład).
Interakcje z lekarstwami: nieznane. Mimo, iż nie zasygnalizowano żadnego przypadku, teoretycznie jest możliwe, iż imbir może zwiększyć działanie leków antykoagulacyjnych (warfaryna i kwas acetylosalicylowy, na przykład).
Komentarze do: Imbir lekarski (Zingiber officinale)