Nawłoć pospolita (Solidago virgaurea L.)
Mówi się, że Linneus, ojciec dwumianowej łacińskiej terminologii, dał nawłoci naukową nazwę „solidago”, co znaczy dosłownie „scalam, konsoliduję”, z powodu jej zdolności uzdrawiania ran. Istnieje około 125 gatunków nawłoci, z których większość jest północnoamerykańska.
Części wykorzystywane: kwiaty, korzenie, liście.
Czy to się je?
Nie znamy zbyt wielu kulinarnych zastosowań nawłoci, ponieważ jej bardzo silny zapach i smak są raczej nieprzyjemne. Jeden gatunek, naprawdę interesujący pod tym względem, to nawłoć Solidago odora, o anyżowym zapachu, znana pod nazwą Thé de la Montagne Bleue, którą Holendrzy z Pennsylwanii piją jako substytut herbaty. Niektóre źródła twierdzą, iż Indianie północnoamerykańscy jedzą ziarna Solidago canadensis.
Miód z nawłoci?
Natomiast, miód z nawłoci jest bardzo popularny – gromadzi on bowiem część związków aktywnych rośliny, a więc może odgrywać znaczącą rolę dla organizmu.
Co się tym leczy?
W tradycji europejskiej jest uważana za środek stymulujący, napotny, tonizujący, pobudzający apetyt i wiatropędny. Stosowana jest na wszelkie dolegliwości klatki piersiowej, na katar, na dolegliwości płucne, na mdłości oraz na bóle spowodowane przez „wiatry”.
Jednakże, to przede wszystkim w przypadku dolegliwości nerkowych (pałeczki okrężnicy, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie nerek, kamienie nerkowe, białkomocz, skąpomocz) posługiwano się nawłocią. Chodzi zresztą o jedną z najlepszych roślin wzmacniających system nerkowy.
Służyła ona również do leczenia biegunek i zapaleń jelit. Podawano ją w postaci syropu. Bogata we flawonoidy typu witamina P, nawłoć jest również pożyteczna w leczeniu żylaków. Z tego tytułu, wchodzi ona w skład licznych niemieckich preparatów farmaceutycznych.
Gatunki takie jak Solidago virgo albo virgaurea, Solidago canadensis i Solidago serotina, mają bardzo duże właściwości ściągające, a także są bardzo bogate w związki moczopędne. W Niemczech są one zaakceptowane oficjalnie.
Indianie półocnoamerykańscy posługiwali się nawłocią w leczeniu różnych bólów. Do uśmierzania bólu gardła posługiwano się kwiatami, które żuto i połykano sok. Korzenie w okładach służyły przeciwko bólowi zębów. Napar z liści oraz z kwiatów nawłoci służył do uśmierzania gorączki oraz bólów piersiowych. Przygotowywano również balsam, który służył do leczenia użądleń przez pszczoły, jak również innych typów bolesnych obrzęków.
Tak jak wiele innych roślin, nawłoć pospolita może okazać się skuteczna przeciwko niektórym typom nowotworów. W rzeczywistości, odkryto w gatunku S. canadensis dwa polisacharydy, które wykazały właściwości antynowotworowe u myszy laboratoryjnych.
Herbatka z nawłoci
Zalać jednym litrem zimnej wody 1-2 łyżki suszonej rośliny, gotować dwie minuty i pozostawić na dziesięć minut. Porada: w użytku zewnętrznym, używać herbatki w okładzie na rany.
Komentarze do: Nawłoć pospolita (Solidago virgaurea L.)