Problemy z córką: obsesyjna podjerzliwość, agresja

[barbara270]

Córka, z którą miałam bardzo dobry kontakt, dwa lata temu nagle zmieniła się. Na początku nie dostrzegłam zmiany, gdy mówiła mi, że ktoś na Jej temat rozsiewa złośliwe plotki. Potem zaczęlą mówić, żę ktoś Ją prześladuje, Zaniepokoiło mnie to, ponieważ dotychczas była osobą bardzo zrównoważoną. Następnie Jej agresja skierowała się przeciw nam - rodzicom. Zarzucała mi, że nasyłam na Nią jakiś ludzi itp. Nadmieniam, że zawsze mogła liczyć na moją pomoc zarówno duchową, jak i materialną. Kontakt z Nią stał się niebezpieczny - dwukrotnie rzuciła się na mnie z nożem. Nie wiem jak Jej pomóc. Nie chce słyszeć o leczeniu. Od 1,5 roku nie kontaktuje się z nami. Przestała pracowac.

nadawaj tytuł bardziej sugerujący problem
Gosia85

[Gosia85]

rodzice nie zawsze są winni choroby dzieci. o ile w ogóle w takim wypadku można mówić o winie.
jeśli córka nie chce słyszeć o leczeniu a zagraża sobie i otoczeniu oraz nie jest w stanie zapewnić sobie utrzymania (zaspokojenia podstawowych potrzeb) możesz zwrócić się o przymusowe leczenie. jednak to wiąże się z ubezwłasnowolnieniem lub tzw. sądówką - w tym przypadku lekarz występuje do sądu jako przedstawiciel i wysyła córkę na przymusowe leczenie. jednak z tego co wiem nie wszyscy lekarze się na to decydują.

macie z córką jakikolwiek kontakt? często w poradni psychiatryczno- psychologicznej (Poradnia zdrowia psychicznego) można uzyskać pomoc.
dobrym pomysłem jest też zadzwonienie do telefonu zaufania .
jeśli chcesz mogę Ci podać na pw stronę, na której dyżuruje psycholog- on też może pomóc Ci znaleźć ośrodki wspierające. może też orientować się co do wymogów prawnych.

jeśli córka słyszy głosy, lub ma urojenia, że ktoś ją prześladuje to ewidentnie potrzebuje diagnozy i natychmiastowego leczenia.
ściskam :*

[barbara270]

Dziękuję Gosiu 85. Byłam u lekarza psychiatry. Niestety, powiedział, że może pomóc, jeśli córka sama się zgłosi. Otrzymałam tez radę abym to ja sama wstąpiła na drogę sądową. Jest to niemożliwe, Kocham córkę - Jej ubezwłasnowolnienie to ostateczność. Córka mieszka z 17 letnią córką, względem Niej nie wykazuje, jak dotychczas agresji. Nie mam zbyt dużo aktualnych informacji, ponieważ wnuczka,aby Jej nie denerowoać nie kontaktuje się z nami. Córka zerwała też kontakty z mlodszą siostrą - nie odpowiada na jej telefony.Prosiłam też o pomoc psychologa (jest to znajoma córki). Niestety rozmowa z córką w końcowym efekcie nić nie pomogła. Po nieudanym kontakcie p. psycholog bardziej interesował fakt, dlaczego nie chcę córki zmusić drogą sądową do leczenia. Czas płynie córka się nie leczy, ja odczuwam lęk przed zbyt nerwowym dzwonkiem
u drzwi i jestem bezradna. Nigdy nie korzystałam z tel, zaufania, nie jestem pewna czy tą drogą otrzymam pomoc. Już nie wiem co mam robić.


post przyłączyłam do Twojego poprzedniego tematu, gdyż dotyczy tej samej sytuacji i osób.
wiadomość na pw.
Gosia85