Obsesja, nerwica czy depresja?

[Etaa]

Zastanawiam się nad pewnym zjawiskiem które jest nieodłączne w moim życiu od jakichś 4 lat. Byłam w związku który trwał 3 lata. Zakończył się, bo tak na prawdę nie czułam się szczęśliwa. W pewnym sensie cierpiałam na chorobliwą zazdrość, lecz umiałam ją stłumić. To nie jest tu najważniejsze. Mój były chłopak, niegdyś był z pewną kobietą, śmieszne jest to, że ten związek zaistniał gdy byli bardzo młodzi ( 6 klasa podstawówki). Jednakże czułam, że oni do siebie idealnie pasują. Co gorsze (lub lepsze dla nich) byli do siebie bardzo podobni fizycznie, co później się okazało ( poznałam tą dziewczynę w liceum) też z charakteru. No i zaczęły się moje obsesje, było to tak duszące dla mojego charakteru i osobowości, że podczas spotkań z nim, myślałam tylko o NIEJ. Co więcej, że to ona powinna teraz z nim być a nie ja ! Zerwaliśmy ze sobą, po tym jak na imprezie mój kolega mnie pocałował. Przyznam,chciałam aby tak się stało, chciałam uwolnić się od tych chorych myśli. Ale to nie koniec, oni na prawdę są ze sobą, spotkałam się z nim po roku, przyznam,spotkanie bardzo naładowane emocjonalnie, ponoć on strasznie mnie kochał i kocha dalej. Ale jest również z tą dziewczyną szczęśliwy. Na dzień dzisiejszy : mój stan ducha nie uległ zmianie ( a ulega poprawie jak jestem sama, bez partnera). Historia się powtarza, jestem z kimś, kogo bardzo szanuje, kto pomaga mi w codziennym życiu, jest bardzo sympatyczny i kochany. STOP , teraz drażniące mnie pytanie: czy posiadam w sobie ogromną dozę intuicji czy obsesji. Wydaję mi się, że mój chłopak powinien być ( lub kiedyś będzie) z moją znajomą, są do siebie podobni fizycznie i z charakteru. A ja myślę o swojej osobie bezlitośnie, że jestem dla niego za mało inteligenta itp itd ( choć on twierdzi inaczej). Wyobrażacie sobie, że jak o tym myślę to głupieje? np: Podczas wyjścia do teatru nasuwa mi się na myśl coś w stylu: ona, w bardziej ujmujący sposób porozmawiałaby z nim o tym spektaklu iiii MUUUuuultummm takich szczegółów życia codziennego. Tracę swoją tożsamość przez te nieustające obsesyjne myśli, natrętne, drażniące. I czuję bezsilność. Ostatnio zahaczam o temat zerwania znajomości. Oddalam się a wcale tego nie chcę! Modlę się o siłę, żeby znowu nie stracić wspaniałego człowieka. Czy ktoś ma podobnie? Co mam robić w takiej sytuacji? Może zakończyć tę znajomość? A może jestem chora psychicznie ( mam sny, w których stwierdzam, że jestem) Mam nadzieję, że ktoś odpowie.. ( Mam 20 lat)[b]




-------edited by emilka-------
proszę pisać normalną czcionką i nie wstawiać więcej niż 3ch emotek obok siebie. pozdrawiam;)

[Gosia85]

nie powiem Ci co masz robić.
nie dam gotowej diagnozy czy recepty.
ale jeśli czujesz,że coś jest nie tak i że sobie nie radzisz to warto poszukać pomocy psychologa:)
on też nie da Ci gotowych recept na życie ale może pomóc zrozumieć siebie i poprawić swoją jakość życia:)

[kolko80]

eno...wiadomo, ze kobity maja prawie zawsze obsesje na punkcie bylych i innych kobitek. uszy do gory i troche zaufania do chlopakow

[Kinia_18]

Sprawa chyba nieaktualna ale zazdrośc zazdrością ale to co innego
_________________
Wszyscy Ci których dotknie Miłość stają się nieśmiertelni, żyją w sercach tych, którzy tą miłością ich obdarzyli.