[Matka i starsi bracia] dziewczyny nie pozwalają............

[Powerade]

Znacie mniej więcej perypetie moje i dziewczyny kontra jej nie do końca normalnej rodziny.

Jesteśmy ponad 5 miesięcy już ze sobą, odkąd przestałem przychodzić do jej domu i ani jej matka ani bracia mnie nie widzieli to był w miare spokój choć gdy np chcieliśmy pojechać sobie do aquaparku lub nad jezioro to matka była wzburzona i pytała sie poco i wogóle i co będziemy robić.....

Aktualnie zbliża się przerwa świąteczna i sylwester, w jej rodzinie panuje głupia "tradycja" że spędzają je wspólnie gdzieś w innej miejscowości... to oznacza 12 ostatnich dni w roku rozłąki więc totalna porażka i smutek dla Niej i dla mnie i przelane łzy... O ile święta są rodzinne i to zupełnie rozumiem to z sylwestrem podczas którego siedzą jak kołki w domu sami już nie.... Bo chcemy spędzić go we dwoje co każdy w miare normalny człowiek uzna za rzecz oczywistą, wkońcu to zabawa noworoczna i wogóle.

Miała by przyjechać tu do domu i chcieliśmy razem ten dzień spędzić, ugotować coś, wypić szampana, potańczyć (w mieszkaniu we dwoje) ale jej matka na jej pytanie czy może od razu wypaliła "NIE!" i jakieś tam bzdety, jej dwaj starsi bracia dalej gadają farmazony na mój temat i absolutnie nie chcą się zgodzić. Moja dziewczyna już od 2 tygodni chodzi ze łzami w oczach i ja też cierpie

doradźcie co zrobić żeby przekonać jej głupią rodzine żeby pozwolili nam spędzić ten jeden dzień ostatni w roku po i tak sporej prawie 2 tygodniowej rozłące razem...... Ona napisała im list, próbowała rozmawiać ale to nic nie daje i za nic nie chcą wogóle jej słuchać i są gotowi zepsuć nam ten czas świąt i sylwestra.

PROSZĘ DORADŹCIE w jaki sposób Ona może coś na nich wywrzeć?

[kiszczak]

Jakby to powiedzieć ...ciężki przypadek, którego nikt nie będzie ci zazdrościł. Twoja dziewczyna ma zbyt opiekuńczą rodzinkę ... Może spróbuj pogadać z tą miłą panią ... kup kwiaty idź do niej i spróbuj wyjaśnić jej co nie co ... Musisz pokazać, że jesteś odpowiedzialną osobą , której to można ufać, i że właściwym kandydatem do spotykania się z ukochaną córą...

[agusia39]

sądze ze obecnie nie ptrzekonasz ich do tego pomysłu - uwzieli sie zeby cie wyeliminować z życia córki i będą do tego dążyc

tutaj działać musi dziewczyna - tylko ona może pokazać ze jesteś jej wybrankiem i nie zmieni zdania.

sam wiele nie wskórasz przy takim nastawieniu a jakieś rozmowy tylko mogą pogorszyc sytuacje

[Method99]

Mi sie wydaje, ze wlasnie wszystko zalezy od Twojej dziewczyny. Ona musi dac tej swojej fajnej rodzince do zrozumienia ze Cie kocha i z Toba chce byc. Ze jest dorosla i nie chce zeby wtracali sie jej w zycie. Musi pokazac wyraznie ze nie chce zeby sterowali ją. Powinna byc zdecydowana w swoich dzialaniach..czy slowach...

Powodzenia

[comet]

Nie chciałem psuć ci nastroju, ale moim zdaniem pozostawienie wszystkiego w rękach dziewczyny to pomyłka.
Jak sam pisałeś wielokrotnie, często jest ona wyśmiewana i co za tym idzie z jej zdaniem się nikt nie liczy.
Ja nie puściłbym córki bez rozmowy z jej chłopakiem, a ponieważ już miałbym wyrobione zdanie o tobie, nic byś nie wskórał.
Jedynie w przypływie dobrego nastroju, zgodziłbym się abyś spędził z nami Nowy Rok np..
Ładny jestem sk..... , co?
Ale to jest twoja wina.
Niepotrzebnie afiszowałeś się z uczuciami, kleiłeś się do niej, przez co jest jak jest. Oni widzą w tobie zagrożenie i tyle.
Skutecznie utrudnią wam życie.
Jedynym wyjściem byłoby podjęcie radykalnych kroków, ale twoja dziewczyna nie jest jeszcze na to gotowa.
Więc pat.
Męcz się dalej.
Jak powiadają kamień drąży skałę, lecz w miłości bywa różnie.
Pozdrowienia.

[naneczka]

jestem z chłopakiem od prawie poltorej roku i do nie dawna mialam dokladnie taka sama sytuacje jak twoja dziewczyna. z tym ze ja nie mam braci.moi rodzice nie moga sie pogodzic z tym ze jestem z moim chlopakiem. moglismy sie spotykac tylko w weekendy, swieta zarezerwowane byly tylko dla rodziny, nie moglam nigdzie z nim wysc. a czas w te weekendy mialam do 21. zawsze mieli cos do mojego misia ale kiedy dowiedzieli sie przez przypadek ze z nim wspolzyje to wybuchla wojna. az wkoncu pewnego dnia nie wytrzymalam. nie dosc ze nic mi nie bylo wolno to ojciec jeszcze mnie dreczyl psychicznie. zblizaly sie swieta i sylwester. powiedzialam im ze mam juz prawie 18 lat i nie moga mnie tak ciagle trzymac w domu i moga mnie pocalowac... powiedzialam ze i tak pojde i mam gdzies konsekwencje (kiedys zdarzalo sie podniesc tacie na mnie reke). poskutkowalo. teraz mamy luz ale troche przegielam i poklocilam sie z tata na dobre. teraz probuje to naprawic bo to moj tata. jest ze mna od pierwszego dnia zycia a misiu od prawie 1,5 roku. wiec czy warto bylo isc po trupach do celu?? podkreslam ze mozna zlamac najciezego przeciwnika ale przez to mozna zaprzepascic wszystko. dziekuje za uwage

[Paweł]

Miłość ma wiele oblicz.

Jest miłość dażona do najbliższych osób rodziny, ale jest też i miłość do parnera.

Sprawa kwestii technicznych powinna być rozgrywana w nieco inny sposób.

Zadaliście kiedyś pytanie "dlaczego tak uważasz?", "co chcesz osiągnąć karząc mi postępować tak?", "myślisz że popełnie błąd?".

Większość takich sytuacji wynika z tego iż rodzice chcą jak najlepiej dla swoich dzieci. Lecz nie mogą przewidzieć dokładnie jak życie sie potoczy.

Tak na prawdę nie ma możliwości wychowania kogoś nie popełniając błędu. Zawsze w jakiś sposób skrzywdzi sie dziecko.
Ważne aby jednak przekazać wiedze oraz umiejętności aby umiało sobie poradzić w życiu.

@naneczka:
Miłości rodzicielskiej z miłością chłopaka nie da sie porównywać. To że rodzice są z Tobą od zawsze a chłopak od 1,5 roku nie ma nic do siebie.
Owszem to fakty, lecz niemożliwe jest połączenie ich.

Rodziców sie kocha, lecz w tym samym serduszku kocha sie drógą osobę.

Trzeba by znaleść miejsce dla nich osobno, oddzielając przegródką.

To nadal będzie Twoje serce i nadal to będzie miłość. Jednak będzie sie ona różniła, bo musi sie różnić.