gdzie szukać natychmiastowej pomocy?

[kasiiik]

Zawsze chciałam uchodzić za silną dziewczynę i jakoś mi to wychodziło. Mam 18 lat. Ale teraz...nie wiem co mam ze sobą zrobić, nie daję rady. Mam myśli samobójcze, a także plany. Siedzę w domu i czuję że wykorkuję. Spacer 15 minutowy jest dla mnie morderką, bo idę ulicą i płaczę, ale tak cholernie nie chcę. Nawet durna szafa w moim domu kojarzy mi się z...."odejściem". Jestem wściekła na siebie, za cholerę nie umiem sobie przemówić, że to minie, ze bedzie jutro lepiej. Czuję się potwornie bezradna. Jestem zapisana do oddziału na rozmowy, chodziłam, ale wczoraj zamknęli go do września. Byłam zdruzgotana, kiedy wczoraj przyszłam, a nikogo nie było. Do poradni też się udałam, ale na wizytę trzeba czekać miesiąc. A ja w tej chwili kurcze nie wiem no.
Po krótce to sprawa wygląda tak.
Jestem pacjentką oddziału dziennego, który należy do kliniki psyuchiatrii dzieci i młodzieży. W klinice już leżałam. Jest jeszcze ambulatorium, który kwalifikuje ludzi do leczenia. Nie wiem gdzie mam się udać. Jest jeszcze lekarz dyzurny w klinice, ale chyba nie mogę, skoro należe do oddziału dziennego. po prostu nie wiem, gdzie szukać pomocy i tak się wstydzę o nią prosić. Naprawdę sama już nie mogę. Próbowałam. Nie chcę zlośliwych komentarzy

[Gosia85]

słuchaj Kasik.
powiem Ci tyle, że nie ma na co czekać. potrzebujesz pomocy i to już.
spróbuj pójść jeszcze raz do przychodni (gdzie kazali Ci miesiąc czekać) i powiedz w rejestracji w jakim jesteś stanie i że pilnie potrzebujesz pomocy lekarskiej.
z myślami i planami samobójczymi nie ma żartów.
lekarz musi Cię przyjąć bo jest to zagrożenie życia.
możesz też udać się do szpitala do tego dyżurującego lekarza i powiedzieć jaka jest sytuacja. jak się czujesz i że boisz się, że sobie coś zrobisz.
zapytaj czy Ci pomoże.
walcz o siebie.
proszenier o pomoc nie jest żadnym wstydem. masz do tego prawo.
nie poddawaj się. działaj.
i proszę. daj tu znać co Ci się udało załatwić. ok?
bo ja isę martwię o Ciebie
Gosia.