Porosty (Lichenes)
Na całej planecie istnieje nieskończona liczba gatunków porostów, jednakże wiemy jeszcze względnie niewiele na temat tej grupy roślin, które znajdują się mniej więcej w połowie drogi między grzybami i algami. Wyróżniamy na przykład: Umbilicaria, Actinogyra , Cladina, Bryoria fremontii.
Do tej pory, wyizolowano z tych roślin związki antybiotykowe, antyseptyczne oraz gorzkie. Porosty służą również jako barwnik roślinny - do barwienia tkanin - już od wieków.
Czy to się je?
A tak! Wszystkie ludy krajów nordyckich wiedzą, iż mogą liczyć na swoje porosty, jeśli zajdzie taka potrzeba (w czasach wielkiego głodu zimą, na przykład). Dzisiaj, nikt już porostów nie je, ale dobrze jest wiedzieć, że istnieją.
Aby je przygotować, wystarczy raz je ugotować w wodzie, następnie wylać tę wodę, i ponownie ugotować w innej wodzie albo w tłuszczu. Można do nich dodać warzywa, rośliny strączkowe, również zboża. Porosty również można suszyć i sproszkować, a potem dodawać do chleba albo do zupy.
Porosty są gorzkie i ciężkie do trawienia, ponieważ zawierają złożone polisacharydy, które organizm czasami z trudnością rozkłada. Długie gotowanie pozwala załagodzić ten problem. W końcu, niektóre porosty mogą być toksyczne z powodu obecności kwasu wulpinowego albo kwasu usninowego w swoich tkankach.
Generalnie, zaobserwowano, że w miarę regularnej konsumpcji, organizm w końcu się przyzwyczaja do porostów i trawi je z większą łatwością.
Co się tym leczy?
W medycynie używano wielu porostów, i to już w starożytnym Egipcie. Z biegiem lat, a także wraz z rozwojem nowoczesnej medycyny, o porostach zapomniano. Jedynie Cetraria islandica figuruje jeszcze w literaturze medycznej.
Roślina ta, kiedy nie jest pozbawiona swoich gorzkich związków, ma właściwości przeciwymiotne, przeciwgorączkowe, przeciw bólom żołądka, a także wzmacniające (stymuluje centralny układ nerwowy), oraz wlaściwości antyanemiczne.
Używano ją do uśmierzania wymiotów u ludzi cierpiących na migreny, a także mdłości ciążowych, potów nocnych, anemii oraz ogólnego zmęczenia. Pozbawiona swoich gorzkich związkór, roślina ta ma właściwości moczopędne, wykrztuśne, wzmacniające i zmiękczające.
Używano jej do leczenia gruźlicy płuc, podrażnień gardła, biegunek, chorób chronicznych jelit, niestrawności, ogólnego zmeczenia. Z sukcesem posługiwano się nią w leczeniu przewlekłego kataru oskrzelowego z nawracającym podrażnieniem, przede wszystkim u osób starszych oraz osłabionych.
W Niemczech, pastylki przeciwko kaszlowi na bazie Cetraria islandica są w dalszym ciągu dostępne.
Pośród innych gatunków porostów używanych w medycynie wspomnijmy jeszcze porosty ze ścian Parmelia parictina, które mają właściwości podobne do chininy, a także Lobaria pulmonaria, które, jak wskazuje sama nazwa, leczą choroby płuc, oraz Cladina rangiferina, różne gatunki Usnea (na przykład, Usnea plicata), Buella canascens, w których znleziono antybiotyk pozwalający zwalczać bakterię Kocha.
Komentarze do: Porosty (Lichenes)