Ogórecznik lekarski (Borago officinalis)
Ogórecznik lekarski to roślina pochodząca z Bliskiego Wschodu. A dokładniej z Syrii; a jego nazwa w języku arabskim „abu rach” oznacza „ojciec potu”, co jest wręcz ewidentą aluzją do jego właściwości napotnych.
Można znaleźć ślady świadczące o jego stosowaniu już w pierwszym wieku naszej ery. Z powodu jego właściwości oraz jego działania moczopędnego, często stosowano ogórecznik lekarski jako środek oczyszczający. Stosowano go także, aby „dać poczucie szczęścia i odwagi”, jak również w celu stymulacji laktacji.
Tradycyjnie, młode liście ogórecznika lekarskiego były zjadane w sałatkach albo w zupach, a kwiatów tej rośliny używano do nadawaniu odświeżającego zapachu winom. Części nadziemne ogórecznika lekarskiego czasami wchodzą w skład niektórych produktów kosmetycznych.
Przez conajmniej 2 000 lat, jedzono liście ogórecznika jako zwykłe pożywienie. Stosowano również jego kwiaty i liście do leczenia przeróżnych problemów. Dzisiaj, uciekamy się przede wszystkim do pomocy oleju wyciągniętego z jego nasion, do użytku wewnętrznego albo zewnętrznego. Olej z ogórecznika lekarskiego zawiera wielkie ilości kwasów tłuszczowych omega-6 (a bardziej dokładnie, kwasu gamma-linolenowego).
Służy do...
- leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów i kości;
- leczenia egzemy.
Mimo popularnych wierzeń, które chciałyby, aby ogórecznik pomagał zwalczać depresję, która może się pojawić w okresie menopauzy, żaden ze składników rośliny nie pozwala usprawiedliwić takich przekonań.
Dostępność kwasu gamma-linolenowego: możemy go znaleźć w oleju z ogórecznika lekarskiego (22%), ale także w oleju z pestek czarnej porzeczki (18%), w oleju z wiesiołka (8%) oraz w oleju z nasion konopi (2%).
Mimo, że olej z ogórecznika lekarskiego jest dobrym źródłem kwasu gamma-linolenowego, to właśnie olej z wiesiołka dominuje na rynku aktualnie jako najlepsze źródło tego kwasu. Zauważmy jednak, że olej z ogórecznika zawiera od 20% do 26% kwasu gamma-linolenowego, podczas gdy olej z wiesiołka zawiera zaledwie od 7% do 10% tego kwasu.
Interakcje: jeśli chodzi o olej z ogórecznika lekarskiego, nie stwierdzono żadnych interakcji z lekarstwami czy innymi naturalnymi produktami zdrowotnymi.
Działania niepożądane: nie stwierdzono również żadnych skutków ubocznych, jeśli olej z ogórecznika lekarskiego jest zażywany w zalecanych dawkach. Natomiast w dawkach dużych, olej z ogórecznika lekarskiego może wywołać luźne stolce, wzdęcia oraz odbijanie. Części nadziemne tej rośliny z kolei mogą wywołać zaparcia.
Przeciwwskazania: osoby cierpiące na zaburzenia pracy wątroby, a także kobiety ciężarne i karmiące piersią, powinny unikać konsumpcji nadziemnych części ogórecznika, z powodu ich zawartości pirolizydyny (substancje te w wyniku badań przeprowadzonych na myszach okazały się hepatotoksyczne i kancerogenne; olejek natomiast tych substancji nie zawiera
Komentarze do: Ogórecznik lekarski (Borago officinalis)