Histeria, dysocjacja
Histeria jest jedną z chorób zaburzeń osobowości polegającą na nierozumnym i przesadnym zachowaniu, np. nadmierną potrzebą akceptacji ze strony otoczenia. Choroba ta występuje częściej u kobiet, a szczyt zachorowalności przypada na wiek między 30, a 50 rokiem życia. Jest ona trudna do zdiagnozowania i leczenia. Obecnie histerię nazywa się dysocjacją. Główne jej objawy to amnezja, ślepota, paraliż kończyny, utrata mowy, problemy z połykaniem.
Czynniki psychiczne
Po wykluczeniu chorób fizycznych przyczyną histerii mogą być różnego rodzaju czynniki psychiczne. Leczenie jest bardzo trudne i trwa zazwyczaj przynajmniej rok. Pacjent musi sobie zdać sprawę z tego, że koszty jego działania przewyższają chwilowe korzyści psychiczne.
Objawy:
- widoczna korzyść dla pacjenta wynikająca z jego działań
- brak reakcji chorego na różne dolegliwości jak np. oślepnięcie
- histeria może pojawić się po jakiś tragicznych przeżyciach, zdarzeniach
W niektórych przypadkach histeria może wynikać nie z psychiki człowieka lecz z choroby fizycznej. Dysocjacja u około 5% chorych wywołana jest właśnie jakimś zaburzeniem natury fizycznej. Należy w tym miejscu właśnie podkreślić jak ważne są badania i wywiad lekarski przed postawieniem diagnozy.
Mało prawdopodobne przyczyny histerii:
Choroba mózgu
Histeria może także wynikać z otępienia. Często jest jej pierwszym objawem. Otępienie jest to zaburzenie funkcji intelektualnych wynikające z przewlekłej i postępującej choroby mózgu. Otępienie utrudnia normalne funkcjonowanie w społeczeństwie. Może mieć różne nasilenie, od niewielkich problemów z pamięcią po głębokie stany amnezji.
Objawy:
- problemy z pamięcią
- zmiany nastroju i osobowości
- kłopoty z orientacją
- spowolnione myślenie
- ciężkość podejmowania decyzji
Komentarze do: Histeria, dysocjacja