Szukaj
FAQFAQ SzukajSzukaj UżytkownicyUżytkownicy GrupyGrupy ProfilProfil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości RejestracjaRejestracja ZalogujZaloguj

Rodzicielstwo bliskości, NVC - sposób na wychowanie

Idź do strony Poprzedni  1, 2, 3 ... 36, 37, 38, 39, 40, 41  Następny
Napisz nowy temat   Ten temat jest zablokowany bez możliwości zmiany postów lub pisania odpowiedzi    Forum medyczne -> Dziecko
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
lizelotka



Dołączył: 15 Lut 2009
Posty: 789

Wysłał podziekowań: 0
Otrzymał 2 podziękowań w 2 postach

Skąd: Marki
PostWysłany: Czw Cze 25, 2015 9:19 am    Temat postu: Zacytuj zaznaczone Odpowiedz z cytatem

Łobuz napisał:
Tak sobie czytam i myślę, że mi chyba nigdy nie wyjdzie to wszystko tak, jak powinno... Można się starać, a i tak zawsze robię coś nie tak...

Łobuz, ale też przecież moja opowieść jest doskonałym przykładem, że to normalne. Przecież ja przez kilka tygodni ślepa byłam i nie zauważyłam jak gdzieś mi się kompas przesunął z kierunku „dziecko” na kierunek „obowiązki domowe”. Niestety jest tak, że gdy tego czasu jest mało, nie da się zadbać o wszystkie obszary naszego życia i wtedy trzeba sobie po prostu ustawić priorytety. Dla mnie zawsze priorytetem były relacje w rodzinie, potem nasze zdrowie i odpoczynek, dopiero potem dom i obowiązki. Dlatego nie raz, nie dwa naczynia zalegały w zlewie przez dwa dni lub przez cały tydzień dom był nieodkurzony, albo pranie wisiało na balkonie przez tydzień, bo o nim zapomniałam. Te sprawy przegrywały z Adasiową potrzebą bycia i zabawy ze mną, z koniecznością obgadania ważnych spraw z mężem czy w końcu nawet z moim snem i odpoczynkiem. Jednak wiele się ostatnio trudnych spraw toczy w naszym małżeństwie i w życiu zawodowym Tomka, ja zmagam się z różnymi swoimi potrzebami, które musza zaczekać aż się ustabilizuje sytuacja finansowa. W takich momentach bardzo łatwo zgubić kierunek. Mi się to przydarzyło. Na szczęście dzieci to niezawodne barometry Smile Zawsze potrafią pokazać, że coś jest nie tak. Przeczytałam sobie teraz po raz drugi „Twoją kompetentną rodzinę” Jaspera Juula ( polecam wszystkie jego książki ) i tam jest jedno zdanie o którym rodzice zawsze powinni pamiętać gdy dziecko zaczyna zachowywać się absurdalnie, „niegrzecznie”, dziwnie, agresywnie: Odpowiedzialność w takich sytuacjach zawsze leży po stronie rodzica. Zawsze. Nie ma tu wyjątków. Więc zawsze szukanie przyczyny należy zacząć od siebie, od emocjonalnej sytuacji w domu, od relacji rodziców między sobą. Dziecko nigdy nie ponosi winy. Ono tylko wyczuwając te nieprawidłowości i nie umiejąc sobie z nimi poradzić, po prostu wyrzuca je z siebie tak jak potrafi, używając strategii które gdzieś mu się tak jakby same, poza świadomością narzucają. Rolą rodzica jest poszukanie przyczyny wcześniej, w okresie sprzed destrukcyjnego zachowania dziecka, bo gdy znajdziemy i wyeliminujemy przyczynę, zachowanie samo się wygasi.
Wybaczcie jestem świeżo po lekturze książki i mam chyba taki mentorski styl pisania Wink
No, ale wracając… Łobuz, na podniesienie na duchu: wiesz na czym polega bycie najlepszym rodzicem? Na tym, że każdego dnia dążysz do tego i starasz się najlepiej jak potrafisz Smile Na dzień dzisiejszy potrafisz akurat na tyle na ile to wyszło w praniu. Jutro może będziesz potrafiła lepiej, a może wcale nie, może będziesz potrafiła lepiej gdy porozwiązujesz jakieś inne angażujące Cię sprawy, które przeszkadzają Ci dzisiaj teraz postępować tak jak byś chciała. Kluczowe jest by być dla siebie wyrozumiałym, tak samo jak dla dziecka. Ono zawsze stara się z nami współpracować najlepiej jak potrafi w danym momencie, nawet jeśli nam się wydaje, że nie współpracuje wcale. Bo czasami współpraca polega też na pokazaniu, że gdzieś, czegoś ma się dosyć, że nie ma się już siły. To samo odnosi się do wszystkich ludzi i do Ciebie też Smile Jeśli patrzysz wstecz i widzisz sytuacje, które były źle rozegrane, warto sobie powiedzieć: starałam się najlepiej jak potrafiłam w tamtym momencie. Najlepiej, jak potrafiłam przy takim poziomie stresu, złości, irytacji, zmęczenia, chaosu, doświadczenia itp. Twój Adaś jest mądry. Widząc jak Ty sobie radzisz z takimi porażkami dnia codziennego, będzie się uczył, jak on to może robić. Jeśli Ty będziesz się obwiniać wewnętrznie, rozpamiętywać, myśleć w kategoriach „ja chyba nigdy…”, „nigdy mi się nie uda…” itp. to on od Ciebie podświadomie takie podejście przejmie. Warto i o tym pamiętać gdy rozliczamy się ze sobą ze swoich zachowań. Ja tam wolę by moje dziecko na swoje porażki patrzyło jednak tak: starałem się najlepiej jak potrafiłem w tamtym momencie. Najlepiej, jak potrafiłem przy takim poziomie stresu, złości, irytacji, zmęczenia, chaosu, doświadczenia, wiedzy, wzrostu, umiejętności Smile
_________________


Przyjdzie taki czas, gdy wyda Ci się, że świat jest Twój... Poczujesz wiatr... powiesz...leć wietrzyku, a on Cię poniesie
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika
wind_of_hope
Moderator


Dołączył: 06 Gru 2006
Posty: 10731

Wysłał podziekowań: 5
Otrzymał 187 podziękowań w 185 postach


PostWysłany: Czw Cze 25, 2015 1:16 pm    Temat postu: Zacytuj zaznaczone Odpowiedz z cytatem

Łobuz napisał:
Powiedziałam jej, że po wakacjach chcę, aby Adaś wrócił do placówki na moich zasadach.

łobuz to mozna tak stawiać sprawe? moje zasady i podporządkowujcie sie?
a mozna wiedziec co takiego wymysliłas?
dlaczego przez 2 tyg bedziesz chodziła z Adasiem?
pytam bo kiedys jak pisałam o tym że chciałabym tez posiedziec z Zu to pisałas ze Ty bys tak nie zrobiła bo co na to inne mamy?
inne dzieci zobacza ze z Adasiem jest jego mama i beda tez chciały miec swoje u boku.
nie odbierz tylko tego jako hejtu czy czegos Smile
chce tylko poznac powod zmiany Twojego zdania Smile


--
lizelotko to Adas nie mogł powiedziec wprost ze czuje sie samotny bo Ty jestes przepracowana? albo żeby nie odprowadzał go tata tylko Ty bo chciałby pobyc z Toba.
on jest skrytym chłopcem? tłumi w sobie czy raczej powie co leży na sercu?
_________________


Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika
lizelotka



Dołączył: 15 Lut 2009
Posty: 789

Wysłał podziekowań: 0
Otrzymał 2 podziękowań w 2 postach

Skąd: Marki
PostWysłany: Czw Cze 25, 2015 1:29 pm    Temat postu: Zacytuj zaznaczone Odpowiedz z cytatem

wind_of_hope napisał:
lizelotko to Adas nie mogł powiedziec wprost ze czuje sie samotny bo Ty jestes przepracowana? albo żeby nie odprowadzał go tata tylko Ty bo chciałby pobyc z Toba.

Wind, ale 3-latek??? Shocked Rolling Eyes
Przecież dziecko w tym wieku i nawet jeszcze długo, długo potem nie umie nazwać swoich emocji oraz nie zdaje sobie sprawy że jakieś jego "złe zachowania" wynikają z takiej czy innej niezaspokojonej potrzeby... My dorośli często nie zdajemy sobie sprawy z takich powiązan, a co dopiero dzieci. Dzieci najczęściej nie wiedzą same o co im chodzi, tylko czują się źle, czują, że coś jest nie na swoim miejscu. Ale ponieważ nie umieją tego nazwać reagują po prostu agresją, często nakierunkowaną przypadkowo w tę czy inną stronę.

Dodano po 4 minutach:

Do roli rodzica należy poszukanie przyczyn i ich nazwanie, wtedy dopiero dziecko sytuacja za sytuacją uczy się rozpoznawać swoje potrzeby, swoje emocje i powoli powoli je nazywać. Ale to jest proces, ktory w wieku około 3 lat to się dopiero zaczyna, a nie kończy. Jeszcze wiele lat przed nami, zanim Adaś nauczy się prawidłowo rozpoznawać swoje potrzeby, nazywać je i dzielić się nimi. A jeszcze więcej czasu upłynie zanim nauczy się dostrzegać powiązanie między swoim złym samopoczuciem, złością, smutkiem, a konkretną niezaspokojoną potrzebą. Tego ostatniego wielu dorosłych nadal się nie nauczyło.

Dodano po 2 minutach:

Wymagać od 3 -latka by

wind_of_hope napisał:
mogł powiedziec wprost ze czuje sie samotny bo Ty jestes przepracowana


to jak wymagać od początkującego studenta by zdał egzamin końcowy swojego kierunku.
_________________


Przyjdzie taki czas, gdy wyda Ci się, że świat jest Twój... Poczujesz wiatr... powiesz...leć wietrzyku, a on Cię poniesie
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika
anetka
Przyjaciel forum


Dołączył: 12 Kwi 2006
Posty: 1766

Wysłał podziekowań: 0
Otrzymał 6 podziękowań w 5 postach


PostWysłany: Czw Cze 25, 2015 9:52 pm    Temat postu: Zacytuj zaznaczone Odpowiedz z cytatem

Lizelotko miło mi czytać że znalazłaś rozwiązanie z tej sytuacji. Wiesz ja też ostanio się skupiam żeby w domu było czysto, tu pranie, tu gotowanie, tu prasowanie i chyba sama nie dostrzegam by np po przedszkolu usiaść w pokoju z Michałkiem i z nim się pobawić. Wtedy robię obiad, potem po nim sprzątam i chyba cZas to zmienić.

A my byliśmy parę dni w Wiśle. Jakoś specjalnie nie odpoczęłam ale Michał zadowolony chociaż pojechał chory i muszę jutro z nim iść do lekarza bo nie chce choroba mu odpuścić.
_________________

Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika
lizelotka



Dołączył: 15 Lut 2009
Posty: 789

Wysłał podziekowań: 0
Otrzymał 2 podziękowań w 2 postach

Skąd: Marki
PostWysłany: Pią Cze 26, 2015 9:22 am    Temat postu: Zacytuj zaznaczone Odpowiedz z cytatem

wind_of_hope napisał:
łobuz to mozna tak stawiać sprawe? moje zasady i podporządkowujcie sie?

Wind, rodzice i wychowawcy przedszkolni często zapominają, że przedszkole jest dla dzieci, a nie dzieci dla przedszkola. Nie można zgadzać się na to by dążenia przedszkola szły w kierunku tego aby najwygodniej było wychowawcom i placówce. Najwygodniej, najlepiej ma być dzieciom. I oczywiście są pewne granice których nie należy przekraczać, ale nie można przedkładac wygody i łatwości pewnych zwyczajów panujących w przedszkolu nad dobro każdego pojedyńczego dziecka. Sztuka polega na tym by wychowacom chciało się zrobić wysiłek i zainteresować się osobno dobrem każdego pojedyńczego przedszkolaka. Dlatego ja się bardzo cieszę, że Łobuz tak postanowiła i tak zrobiła Smile Bo to o to właśnie chodzi. By rodzice mieli głos i nie bali się go używać Smile By domagali się zmian i stawiali sprawę jasno. Nikt, absolutnie nikt nie ma prawa wymagać od matki by zostawiła dziecko samo w przedszkolu dopóki oboje nie są na to gotowi. I nie ma znaczenia jak bardzo jest to niewygodne dla wychowawców. Oni są dorośli, dadzą radę.

Dodano po 37 minutach:

Anetko, wiesz, że generalnie taki brak czasu dla dzieci jest najczęściej przyczyną różnych destrukcyjnych zachowań? Ja mam bardzo duże wyczulenie na to zazwyczaj, właściwie pierwszy raz mi się zdarzyło aż tak tą sprawę zawalić. Ten jeden dzień, który spędziliśmy cały razem z Adasiem i codziennie pół godzinki do godzinki wspólnej zabawy ze mną, potem tyleż samo z Tomkiem i mamy zupełnie inne dziecko. No normalnie z dnia na dzień Smile Warto postawić na bliskość i czas spędzony z dziećmi Smile Garnki i mycie podług nie zając, nie uciekną, a ten czas którego dziś nie będziemy mieli dla dzieci już nie wróci, tego się nie da naprawić, wszak raz tylko dziecko ma 3 lata, 4 czy 6… Wink
_________________


Przyjdzie taki czas, gdy wyda Ci się, że świat jest Twój... Poczujesz wiatr... powiesz...leć wietrzyku, a on Cię poniesie
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika
wind_of_hope
Moderator


Dołączył: 06 Gru 2006
Posty: 10731

Wysłał podziekowań: 5
Otrzymał 187 podziękowań w 185 postach


PostWysłany: Pią Cze 26, 2015 1:20 pm    Temat postu: Zacytuj zaznaczone Odpowiedz z cytatem

lizelotka napisał:
Wind, rodzice i wychowawcy przedszkolni często zapominają, że przedszkole jest dla dzieci, a nie dzieci dla przedszkola. Nie można zgadzać się na to by dążenia przedszkola szły w kierunku tego aby najwygodniej było wychowawcom i placówce. Najwygodniej, najlepiej ma być dzieciom.

lizelotko zgadzam sie i rozumiem tylko że jak kazda mama przyjdzie i zacznie stawiac swoje warunki to p.kole zamieni sie w cos zupełnie innego.bo jednej nie pasuje to,drugiej tamto. a wez i upilnuj 25os grupy i dla kazdego z nich wprowadz to co zażyczyła mama.

lizelotko wydawało mi sie ze Twoj Adas jest o wiele bardziej wylewny niz inny 3latek w jego wieku ;)fajnie ze udało Ci sie dojsc do sedna sprawy i problem macie z głowy.

a ja mam pytanie ale pojde do innego wątku Wink
_________________


Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika
lizelotka



Dołączył: 15 Lut 2009
Posty: 789

Wysłał podziekowań: 0
Otrzymał 2 podziękowań w 2 postach

Skąd: Marki
PostWysłany: Pią Cze 26, 2015 2:40 pm    Temat postu: Zacytuj zaznaczone Odpowiedz z cytatem

Cytat:
lizelotko zgadzam sie i rozumiem tylko że jak kazda mama przyjdzie i zacznie stawiac swoje warunki to p.kole zamieni sie w cos zupełnie innego.bo jednej nie pasuje to,drugiej tamto. a wez i upilnuj 25os grupy i dla kazdego z nich wprowadz to co zażyczyła mama.


Wind, tu nie chodzi o spełnianie zachcianek rodziców, ale o słuchanie i bycie otwartym na potrzeby dzieci. W moim przedszkolu każde dziecko jest traktowane indywidualnie, każdy rodzic ma prawo przebywać z dzieckiem na sali tak długo jak dziecko tego potrzebuje. Jakoś armagedon się nie dzieje z tego powodu. I oczywiście o pewne sprawy w przedszkolu państwowym, gdzie są dwie panie na 30 dzieci, może być trudniej, ale ja np. dostrzegam różnicę pomiędzy dobrą wolą kadry i robieniem wszystkiego co się da, a pójściem za swoim wygodnictwem. Bo tłumaczenie, że placówka nie ma możliwości kadrowych i lokalowych, żeby pozwolić dzieciom na adaptację w towarzystwie rodziców jest wygodnictwem dyrekcji, której nie chce się pokombinować, popróbować, zapytać rodziców jak oni to widzą. Ja już kiedyś opisywałam jak zwykłe państwowe przedszkole rozwiązało ten problem. Chcieć to móc. Skoro jedne przedszkola mogą, to przecież inne też, wystarczy trochę dobrej woli. A osoba która mi z marszu mówi, że się nie da i pyta jak ona ( opiekunka ) sobie poradzi, jest dla mnie osobą, która absolutnie nie stawia na pierwszym miejscu dobra dzieci, a tym samym jeśli moje dziecko trafia pod jej opiekę, ja mam obowiązek przede wszystkim zadbać o moje dziecko. I o takie momenty mi chodzi, w takich momentach uważam, że rodzic ma prawo, a nawet obowiązek powiedzieć NIE.

Dodano po 5 minutach:

wind_of_hope napisał:
lizelotko wydawało mi sie ze Twoj Adas jest o wiele bardziej wylewny niz inny 3latek w jego wieku Wink


Wind, no jest wygadany, ale kurczę, no nawet najbardziej wygadane, otwarte i zdolne dziecko nie będzie w stanie mówić o rodzajach energii, jeśli nikt mu o nich nie powie. Dzieci nie rodzą się ze znajomością określania i nazywania swoich emocji. Muszą się tego nauczyć, zupełnie tak samo jak uczą się nazywać części ciała, rozpoznawać kto jest kobietą, a kto mężczyzną, czy rozpoznawać kolory. Dokładnie w ten sam sposób uczą się rozpoznawania i nazywania emocji. Na początku nic nie rozumieją, ale jeśli dorosły je mądrze poprowadzi, pomoże w każdej sytuacji ponazywać emocje, dziecko z czasem się tego nauczy. Ale to trwa. I naprawdę wygadanie czy wylewność dziecka nie ma tu nic do rzeczy. Zobacz ile razy nazywałaś z Zuzią kolory? A ile razy nazywałaś z nią jej emocje? …
_________________


Przyjdzie taki czas, gdy wyda Ci się, że świat jest Twój... Poczujesz wiatr... powiesz...leć wietrzyku, a on Cię poniesie
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika
Łobuz



Dołączył: 04 Mar 2010
Posty: 1047

Wysłał podziekowań: 0
Otrzymał 3 podziękowań w 3 postach

Skąd: WLKP
PostWysłany: Pon Cze 29, 2015 1:54 pm    Temat postu: Zacytuj zaznaczone Odpowiedz z cytatem

wind ale ja się z panią dyrektor dogadałam, a nie poszłam i nie postawiłam swoich warunków - i basta. Ona mi powiedziała, że chodzenie z maluchem do p-kola od początku września bardzo utrudnia sprawę i źle działa na inne dzieci, które widzą jedną mamusię - i od razu tęsknią za swoją... Rozumiem to. Po tym wszystkim, czego się już dowiedziałam o psychice dziecka, wcale nie zależało mi na tym, aby uparcie stać przy swoim: "Nie obchodzą mnie inne dzieci! Dbam o swoje!" bo inne dzieci pod tym względem też mnie jednak trochę obchodzą... W tym sensie, że nie chciałabym swoją osobą przyczyniać się do ich jeszcze większej rozpaczy...

Stanęło na tym, że w sierpniu Adaś idzie do p-kola ze mną, wtedy są półkolonie, liczę na to, że 2 tygodnie ze mną u boku pomogą mu choć trochę.
Przy okazji obgadałam sprawę adaptacji Jasia, dyrektorka miała opory co do moich propozycji, ale powiedziałam krótko: "Nie wyobrażam sobie po raz kolejny wrzucić tu przerażonego dziecka i zostawić go na parę godzin samego." Potem powiedziałam, że jestem otwarta na propozycje, które opisałam w innym wątku.

lizelotko dziękuję za te słowa. Tutaj zawsze mogę liczyć na wsparcie, które chwilami naprawdę jest mi potrzebne. Wink Czasem człowiek się gubi w tym wszystkim, wraca błyskawicznie do starych nawyków, od razu odbija się to na dziecku... A najgorsze, że DOSKONALE ZDAJĘ SOBIE SPRAWĘ ZE SWOJEGO BEZNADZIEJNEGO ZACHOWANIA - I NIC! Sama sobie działam na nerwy w takich sytuacjach... Evil or Very Mad
Na szczęście udało mi się po raz kolejny pokonać własne słabości, wygrać z durnymi przyzwyczajeniami, znowu jestem mamą, która ma w sobie siłę, zrozumienie, cierpliwość.

Ja obecnie jestem w trakcie: "Jak mówić, aby dzieci słuchały, jak słuchać, aby dzieci do nas mówiły" E. Mazlish i A. Faber. A na półce czeka już "Nie z miłości" J. Juula.
_________________

Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika
anetka
Przyjaciel forum


Dołączył: 12 Kwi 2006
Posty: 1766

Wysłał podziekowań: 0
Otrzymał 6 podziękowań w 5 postach


PostWysłany: Pon Cze 29, 2015 9:46 pm    Temat postu: Zacytuj zaznaczone Odpowiedz z cytatem

Wszystko jest fajnie jak się ma jedno dziecko i jemu poświęca się swój czas. Można wszytko rzucić, iść się pobawić, porozmawiać. Gorzej jak drugie płacze ( mamy na tapecie zęby wrrr), nie śpi w dzień, nie śpi w nocy itp.
Mój Michał zanim zaszłam w drugą ciążę i chodziłam do pracy spokojnie zostawał z moją ciocią, z moimi rodzicsmi, był spokojnym dzieckiem. Potem jak poszłam na zwolnienie w ciąży to poświęcałam mu 100 % uwagi. Jezdziliśmy tu i tam, bawiliśmy się, wiedział że mama jest i będzie. No i tak się do tego przywiązał że teraz tylko akceptuje mnie i jak pomyslę co będzie jak wroce to...
A drugi też do mnie strasznie przywiązany, z rąk nie shcodzi. Nikt go nie może uspać, nikt nie może wieczorem się do niego zbliżyć, płacze jak nie ma mnie. Ciężki czas przede mną.
Michał często widzę że się wkurza jak Pawełek płacze a ja go ciągle noszę. Chociaż wieczory mamy ustabilizowane. Michał ma swój rytm i wie że po kolacji mama usypia Pawełka a on czeka na mnie. [/b]
_________________

Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika
Łobuz



Dołączył: 04 Mar 2010
Posty: 1047

Wysłał podziekowań: 0
Otrzymał 3 podziękowań w 3 postach

Skąd: WLKP
PostWysłany: Pon Cze 29, 2015 10:05 pm    Temat postu: Zacytuj zaznaczone Odpowiedz z cytatem

anetko masz rację, że dbanie o potrzeby jednego dziecka, a dbanie o dwójeczkę - to zupełnie inna bajka... Sama widzę, jak nieraz Adaś jest zły, kiedy Jasio obudzi się ze swojej drzemki, trzeba go przewinąć, przebrać itd itp... Staram się potem jeszcze wracać do zabawy, ale wiadomo - Jaś już sprawnie pełza po podłodze, łupnie rączką - i rozwali misterne budowle z klocków, machnie - i ustawione dinozaury lecą, nie wszystko da się przenieść na stół...

A od jakiegoś czasu obserwujemy z mężem, jak i maluch zaczyna dopominać się coraz wyraźniej o JEGO czas...

Kurcze, staram się, jak mogę, aby bawić się z każdym z moich chłopców osobno, przykładam też wagę do wspólnych zabaw, oni też potrafią się ładnie bawić sami ze sobą, ale mimo wszystko nie wierzę, że uda się nam zupełnie wyeliminować rywalizację tak typową dla rodzeństwa... Przecież walka o względy rodziców jest wpisana w naturę braci i sióstr i da się to zaobserwować nie tylko wśród ludzi, ale u wszystkich gatunków młodych!

Dzieciaki będą nas testować, my będziemy musiały do końca życia mieć się na baczności, aby nie dawać im odczuwać, że któreś z nich jest mniej ważne... Trudne to wszystko...
_________________

Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Ten temat jest zablokowany bez możliwości zmiany postów lub pisania odpowiedzi    Forum medyczne -> Dziecko Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Idź do strony Poprzedni  1, 2, 3 ... 36, 37, 38, 39, 40, 41  Następny
Strona 37 z 41

Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group