Recepta na szczęście - Neuroleptyki

[wiem23]

Hmmm... leki przyjmuje juz ponad 4 lata,(antydepresyjne);w miedzyczasie probowano na mnie juz wszelkich kombinacji chyba...(neuroleptyki,nawet te tzw."ostatniej szansy" - zalasta,klozapol,trilafon,tranxen..)hehhh..a m.in. na depresje bralam z tego co pamietam-amitryptyline,amizepin,anafranil,lerivon,tisercin,chlorprotixen,setaloft,alvente,doxepin,seroxat... bylo ich znacznie wiecej ale wiekszosci nie pamietam...

Jedno co chce powiedziec,to to,ze po pobycie w szpitalu i mega dawkach lekow przytylam 25 kg-(na szczescie juz zrzucilam ),a w kwestii lekarzy psychiatrow w miescie,w ktorym mieszkam moge mowic szczerze bez konca... niestety nie jest to opinia pozytywna...
prawda jest taka ,ze w szpitalu traktuja Cie juz jak jakiegos "wariata" a nie czlowieka "chorego"... zapomina sie o tym,ze to jest rodzaj choroby...poprostu.. Ludzie,przebywajacy tam nie "zaraza" nas zadna dolegliwoscia.A personel medyczny o tym wydaje sie zapominac...
podejscie lekarzy (sa nieliczne wyjatki) jest karygodne,uwlaczajace godnosci czlowieka...
Nie twierdze,ze tak jest wszedzie,ja tylko dziele sie moimi wrazeniami ,doswiadczeniami z zycia...
A takie to wszystko smutne...


Zapominamy o tym,ze KAZDY Z NAS moze zachorowac i sadze,ze przydaloby sie generalnie wiecej tolerancji i wyrozumialosci na tym polu.

[AsiaF]

[wiem23]

Hmmm.... na mnie "najgorszy wplyw " w kwestii tycia ( i nie tylko ) wywarly neuroleptyki... I od momentu kiedy sie od nich "uwolnilam " wszystko zmierzalo ku dobrej drodze.. oczywiscie dbalam o racjonalne odzywianie sie (ale bez przesady ) i waga sama zaczela "ruszac" z miejsca..
Troche to trwalo oczywiscie ale udalo mi sie jakos z tym uporac.
A te dodatkowe kg moga czlowieka doprowadzic na "skraj rozpaczy"..wiem,bo sama tak mialam...
Z pewnoscia teraz nie jest idealnie, ale jest duzo lepiej...
Ciagle nosze na sobie "pamiatki " po tamtych wydarzeniach w postaci mnostwa rozstepow itp. ( ktorych tak latwo nie da sie pozbyc,pomimo moich staran ) ale przynajmniej samopoczucie pod tym wzgledem jest nieporownywalne do tego co bylo.

P.S.Piszesz tu o Lerivonie- ojej.. po nim mialam "wilczy apetyt", bardzo daleki od "normalnosci "


NIE ZALAMUJ SIE ,to najwwazniejsze!!!!
Z perspektywy czasu wiem ,ze na wszystko przyjdzie odpowiednia pora i wszysko predzej czy pozniej wroci do normy.

P.S.W razie potrzeby sluze pomoca i "doswiadczeniem " w tej materii.