Lekkie upośledzenie umysłowe

[vvv]

to ja mam w dupie takie życie ------w momęcie kiedy dowiedziałam sie ze jestem upośledzona poczułam się do niczego miałam wrazenie że niczego w życiu nie osiagne-------to tak jakby mi ktoś odebrał marzenia,o dobrej pracy, studiach,włanei rodzinie,-----------przez ta opinie zrozumiałam ze bedzie mi ciężko w życiu że zawsze bedzie coś nie tak ja tak nieche:(

Dodano po 13 minutach:

[Gosia85]

vvv
to, że jesteś niepełnosprawna umysłowo nie znaczy, że jesteś gorszym, nic nie wartym człowiekiem.
nie przekreśla Twojej przyszłości i założenia rodziny.
owszem- będzie Ci trudniej ale to nie jest niemożliwe.
znam wiele osób, które są niepełnosprawne. i mimo tego spełniają się w życiu. są bardzo dobrymi fachowcami. wprawdzie nie ukończyli studiów, nawet ich nie zaczęli, ale co z tego? czy wartość człowieka odmierzana jest według ilości tytułów czy uzyskanych dyplomów?
znam też bardzo dużo osób, które nigdy nie zostały prawidłowo zdiagnozowane- a co za tym idzie nie otrzymały opieki i pomocy w takim stopniu w jakim jej potrzebowały.
a ludzie? nie muszą wiedzieć o Twoich brakach. pracuj nad mocnymi stronami. szukaj pasji i zainteresowań.
ściskam ciepło :*

[mamaKasiiKubusia]

nie ma się co poddawać. Wielu absolwetnów szkoły, w której pracuję załozyło swoje rodziny i całkiem dobrze funkcjonują. Wystarczy troszkę uwierzyć w siebie:)

[vvv]

[mamaKasiiKubusia]

vvv to, że napisałam o doświadczeniu i cofaniu się w rozwoju osób upośledzonych umysłowo nie świadczy o tym, że dotyczy to każdej jednostki. Uwarunkowane jest to wieloma czynnikami, m.in. predyspozycjami samego organizmu oraz środowiskiem społecznym, w którym taka osoba spędza większość czasu.Ty piszesz o wyzwiskach i "innym" traktowaniu. Wyobraź sobie, gdy idziemy gdzieś w czasie zajęć - grupą ludzi z różną niepełnosprawnością intelektualną i fizyczną- i wzbudzamy różne emocje. Niestety nasze społeczeństwo mimo głośno wypowiadanych haseł o integracji nie dorosło jeszcze do "normalnego" traktowania osób niepełnosprawnych. Często moi uczniowie słyszą na ulicy wyzwiska, obserwują dziwne miny w swoim kierunku i są wyśmiewani. Zaczynając swoją pracę w domu pomocy społecznej dla osób upośledzonych umysłowo - a były tam najcięższe postacie upośledzenia- przy okazji zabawy mikołajkowej pani z jakiejś gazety (przyszła napisać artykuł o nas) zadała mi pytanie, czy nie brzydzę się przytulać obślinionego dziecka upośledzonego umysłowo w stopniu głębokim. Strasznie mnie to ruszyło, bo to co dla mnie naturalne dla innych jest straszne, przerażające i obrzydliwe.Czy takie zachowania świadczy o tym, że z nimi jest coś nietak??? A może z osobami, które poświęcają się pracy z takimi dzieciakami jest coś nietak????\Uważam, że nie to "normalni" są nienormalni......



Myślę, że zmiana środowiska - nauki czy pracy dla każdej osoby jest stresującym przeżyciem. Ciesz się, że masz pracę - bo nie każdy niepełnosprawny może doświadczyć takiego zaszczytu. Łap radość z każdego dnia.Bo masz powody do zadowolenia:)

[vvv]

nie mam pracy

[Gosia85]

vvv pracowałaś i Cię zwolniono?
czy szukałaś ale nie znalazłaś?
czy nie szukałaś i dlatego jej nie masz?

[vvv]

chodze do liceum wieczorowego ale juz w kwietniu je kończe dostałam propozycie stażu i jestem w trakcje załatwjana urzad pracy urzad skarbo i tp jak narazie to jest dlamnie bardzo meczace i stresujace mimo ze obok byli rodzice po dzisiejszym dniu czuje sie beznadziejnie jesli to nazywa sie krok w dorołośc do jest dla mnie bardzo trudne i nieweim jak w niedlaekiej przyszłości sobie z z tym poradze mało sie dzisjaj nie rozryczałam

[Karolinaa86]

Przede wszystkim upośledzenie umysłowe to nie jest choroba, więc nie może się pogłębić. Ale zaburzenia czy dysfunkcje, które mu towarzyszą jak najbardziej mogą się pogłębiać.

[Bianka16]