czy on mnie kocha ? prosze o pomoc

[Pasta]

Owszem, nie było mi łatwo, bolało mnie to długi czas, ale otrząsnełam się. Z biegiem czasu zaczęłam rozumieć, że dobrze zrobiłam, że się kisiłam w tym związku, w sumie nigdy nie jest za późno by to zrozumieć, ale lepiej teraz niż później:)

Nie jest to łatwe, boli...

Ale to co napisałaś "wszystko" jest ważniejsze to kopia mojej sytuacji, na prawdę... Mój znajomy miał tak samo, tyle, że w jego przypadku dziewczyna się tak zachowywała, także to "wszystko" ważniejsze znam dobrze, on Ci nie powie, że jest źle, wszystko mi mówi, że na prawdę to tylko przyzwyczajenie z jego strony, wiem, że to brutalne ale tego chyba oczekiwałaś, tak? Prawdy i masz ją.

[Ada1234]

wiem ze jak bysmy sie rozstali to mnie to za boli moze nawet i bardzo.. ale tez wiem ze chce byc szczesliwa tak po prostu.. miec swoja rodzine miec kogos z kim moge zawsze pogadac przytulic sie i wgl.. trudne to jest strasnzie i sama nie wiem co zrobic.. wiem ze mu zalezy bo przekonalam sie o tym chocby w wkakacje gdy bylam w szpitalu byl u mnie co dziennie czesciej niz rodzina. ale albo on nie umie mi tego okazac albo cos sie miedzy nami pasuje.. nie ma na to rady a ja im dluzej mysle tym bardziej nie wiem co zrobic..

[Pasta]

Wiesz, my tylko możemy Ci poradzić, zaproponować pewne nasze sugestie, Ty sama zdecydujesz co zrobisz, grunt byś w sercu była szczęśliwa:) A teraz nie jesteś, więc tak czy siak musisz to jakoś zmienić a użalaniem się i duszeniem tego w sobie, nic nie zmienisz.

Tak jak mówie, to twoja decyzja i ostateczną Ty podejmiesz, wszystko jest w twoich rękach, skoro czujesz, że coś się psuje, to na pewno tak jest. Co do pobytu szpitala, bardzo miłe. Jednak, czy tak bez okazyjnie coś robi? Zresztą, nie ma co szukać igły w stogu siana, musisz sama sobie odpowiedzieć na pytanie, co dla Ciebie jest najlepsze i iść tą ścieżką

[wind_of_hope]

Ada a mi przyszlo na mysl - tylko sie nie obraź..

moze on z kims sie spotyka w czasie kiedy z Toba ma "przerwe" ???
czy raczej jest wiernym facetem???
_________________

[Ada1234]

Wind of hope tez mi przeszlo to przez mysl nie powiem, ale szczerze watpie, bo czasem on zabiera mi moj telefon i sprawdza a czasem ot tak ja sobie wezme i on nie robi z tego problemu i widze ze nawet pisze czy dzwoni to tylko do mnie siostry lub mamy. On ma prace na zmiany wiec ma tego czasu nie co mniej.. a wczoraj juz wyjasnilismy sobie.. on ciagle ma cos do roboty no niestety jedyny facet w rodzinie a to budowa u kuzynki to znowu kladzenie plytek w lazience to dach u babci i tak ciagle i zawsze cos.. wczoraj powiedzial ze chcial by sie ze mna czesciej widywac ale nikt za niego tego nie zrobi i jak juz wroci do tego domu to jak to okreslil "jest tak zmeczony ze nie chce mu sie juz nawet zyc "

[wind_of_hope]

Ada rozumiem...
zdziwiło mnie jedno...

[Pasta]

Hmm, są takie sytuacje, że właśnie może być zapracowany i wogóle, ale i tak to nie jest do końca fajne, wydaje mi się, że ostateczną deską ratunku, by to sprawdzić na ile to jest na prawdę w stanie przetrwać i być prawdziwe, jest próba wspólnego zamieszkania:) Wtedy powinno wyjść, na ile macie szansę stworzyć realną rodzine w przyszłości:) Takie jest moje zdanie, ot co.

[Patrycja45]

Cos w tym jest, wspólne mieszkanie to wielka próba...

[wind_of_hope]

ja nie mieszkałam ze swoim mężem a mimo to wzielismy slub
wg mnie nawet gdy proba zamieszkania sie nie uda to trzeba robic wszystko zeby to zmienic, docierac sie itp. a nie zrywac bo np skarpetki walają sie po całym domu a naczynia w zlewie stoja od 2ch dni
_________________

[agamalaga]

hej dziewczyny,

Troche dalo mi do myslenia wasze posty o tyym, ze spotykanie sie dwa razy w tygodniu to ewidentnie za malo. Cos w tym jest co Ada pisze. Ja ze swoim rowniez nie spotykamy sie codziennie i nie oznacza to, ze sie nie kochamy. Kiedys spotykalismy sie codziennie nawet o 21 w zime kiedy bylo zimno na pol godzinki. Ale doszlismy do wniosku, ze i ja trace czas na dojazd a i on pozniej na paliwo, aby mnie odwiezc. Wiadomo, ze kazdy ma rpace, jakies swoje zajecia, nie mieszkamy razem i nie ma za duzo tego czasu a nieraz to i checi. Spotykamy sie przec caly weekend jak mamy wolne, oraz jak onczymy szybciej pracę. Ale jezeli moj misiek konczy prace o 20:30, to nie widze sensu pchac sie do niego na te pol godzinki, kiedy on jest na pewno zmeczony po calodziennej pracy. My rowniez slubu narazie nie chcemy, dziecka raczej tez nie ( brak jakichkolwiek warunkow), zareczyny raczej o tym nie mysli , padl tylko raz temat zamieszkania razem. Ale to ejszcze dluga droga do tego. Jestesmy po 26roku zycia . A wydaje mi sie, ze nie jestesmy po prostu gotowi na slub, dzieci. Ale moze kiedys:)