Zaciągnąć hamulec bezpieczeństwa na czas

Nowa choroba narodu niemieckiego: w ciągu ostatnich lat coraz częściej lekarze stawiają diagnozę burnout – wypalenia zawodowego. Pracownicy przez swoje depresyjne odczucia i ciągły stres czują się niezdolni do pracy. Jak dorośli mogą sobie poradzić z uczuciem chronicznego wyczerpania?

Od 2004 roku liczba chorych uskarżających się na wyczerpanie wzrosła o prawie 1400%: w roku 2004 spośród 100 ubezpieczonych osób, 0,6 z nich brało jedne dzień wolny z powodu wyczerpania i wypalenia, siedem lat później jest to już 9 dni.

Chroniczny stan wyczerpania, który uniemożliwia pracę, został uznany przez międzynarodową klasyfikację chorób nie za chorobę, ale za dodatkowe rozpoznanie.

Zauważalne aspekty to osłabienie przez utratę energii, brak inicjatywy, drażliwość czy obojętność. Ludzie tacy nie potrafią się także cieszyć podczas czasu wolnego.

Odpowiedzialny jest za to ciągły stres, którego często ludzie sami nie potrafią pokonać, a uczucia te nie towarzyszą jedynie w pracy, lecz często przekładają się także na życie prywatne.

Wypalenie zawodowe jest reakcją na ciężki i długotrwały stres, towarzyszą temu zaburzenia snu, lęk – lecz nie jest to spowodowane fizycznymi dolegliwościami. Prawie połowa stwierdzonych w 2011 roku zachorowań na burnout była powiązana z psychicznymi zaburzeniami.

Z wypaleniem są powiązane także dolegliwości fizyczne. Do najczęstszych, obok zaburzeń snu, należą bóle głowy, bóle kręgosłupa oraz pleców czy również tzw. szumy uszne.

Osoby, które zostały dotknięte wypaleniem zawodowym, częściej sięgają po alkohol czy narkotyki, które to są dla nich najłatwiejszą drogą do oderwania się od otaczającej ich rzeczywistości.

Symptomy, po których można rozpoznać burnout

Początki wypalenia zawodowego zaczynają się bardzo powoli. Wiele dotkniętych osób poświęca się pracy, bierze nadgodziny i czuje się w firmie niezastąpionymi. Często poświęcają swoje prywatne życie, gdyż liczy się dla nich tylko praca. Dostają za to pochwały i zyskują poczucie dobrze spełnionego obowiązku.

Przed zachorowaniem na wypalenie zawodowe mogą uchronić dobrze odczytane sygnały wysyłane przez organizm.

Czy powinniśmy czuć się wykończeni po przespanej nocy? Praca nie sprawia nam już tyle radości, co wcześniej? Koledzy z pracy oraz klienci już nie wydają nam się sympatyczni i ciągle nas denerwują? Mamy przeczucie, że nasza praca już nie jest taka ważna? Gdy idziesz do pracy, zastanawiasz się, aby wziąć dzień wolny?

Eksperci ds. wypalenia zawodowego radzą co zrobić i kiedy zaciągnąć hamulec bezpieczeństwa i poświęcić czas na relaks.
 
Zajęcia sportowe na świeżym powietrzu, kino, teatr oraz oddzielenie życia prywatnego od zawodowego. Pomóc może także rozmowa z lekarzem rodzinnym, gdyż należy zwrócić uwagę na wszelkie symptomy wysyłane przez organizm. Wypalenie zawodowe nie powinno być lekceważone.

Terapia wypalenia zawodowego zajmuje wiele czasu

Podczas terapii osoby dotknięte chorobą mogą dowiedzieć się jak działa spirala powstawania depresji. Wszyscy dzieleni są na mniejsze grupy, w których starają się rozwiązywać problemy.

Minie jednak trochę czasu, nim osoby biorące udział w leczeniu będą potrafiły zamienić swoje negatywne emocje w pozytywne myślenie.