Urwany film: jaka jest przyczyna?

Po nocy ciężkiego picia, niektórzy z nas mogą potrzebować choćby odrobiny podpowiedzi, żeby sobie przypomnieć co dokładnie robili w chwilach pijaństwa. A nowe badania pokazują, że niektórzy z nas po prostu są bardziej niż inni podatni na zaniki pamięci po wypiciu kilku drinków za dużo. Różnice między dwoma typami pijących są widoczne w mózgu, podpowiadają naukowcy z uniwersytetu University of Pennsylvania.

Ci, którzy mają skłonności do urwanych filmów wykazują inną odpowiedź w strefach mózgu, które odpowiadają za procesy pamięciowe oraz procesy uwagi, nawet po wypiciu całkiem niewielkiej dawki alkoholu, w porównaniu do tych, którzy nie mają zaników pamięci.

Może się tak dziać, ponieważ ich mózgi są po prostu inaczej wyposażone. Albo może kryć się coś jeszcze za tym, jak na przykład różnice w poziomie dopaminy, wyjaśnia doktor Reagan Wetherill, z uniwersytetu University of Pennsylvania, jeden z autorów badania.

Niektórzy ludzie są zrobieni inaczej i inaczej radzą sobie z takimi rzeczami jak alkohol. Badacze aktualnie badają coś, co teoretycznie jest nazywane fragmentarycznym zanikiem pamięci spowodowanym alkoholem – czyli chwilami, kiedy pamięć jest po prostu dziurawa z powodu alkoholu.

Fragmentaryczne zaciemnienie to generalnie częściowy zanik pamięci po epizodzie picia. Możesz pamiętać fragmentarycznie niektóre wydarzenia, kiedy ktoś ci da podpowiedź, mówi doktor Reagan Wetherill. Jesteś świadomy i uczestniczysz w tych wydarzeniach, ale mózg nie jest „on line”, nie rejestruje informacji i nie pamięta o co chodzi.

Te zaciemnienia mogą mieć negatywne konsekwencje, takie jak ryzykowny seks albo jazda po pijanemu. Aktualnie, naukowcy nie badają całkowitego urwania filmu, ale jest to logiczny ciąg dalszy ich prac; im więcej alkoholu, tym większe zaciemnienie, podsumowuje doktor Reagan Wetherill.

W aktualnym badaniu, naukowcy przestudiowali 24 studentów, którzy wychodzili na dwie – trzy noce w ciągu tygodnia, w czasie których pili około pięciu drinków na noc. Taki poziom picia jest uważany w kręgach naukowych za tak zwane „binge drinking”.

Następnie, studenci zostali podzieleni na dwie grupy: jedna z historią urwanych filmów, a druga nie – a potem zostali pogrupowani w pary na podstawie ich poziomu doświadczenia w piciu alkoholu.

Kolejnym krokiem było skanowanie mózgów świnek doświadczalnych w momencie, kiedy wykonywali ćwiczenia pamięciowe, zarówno wtedy, jak byli pijani, jak i trzeźwi. Kiedy badani byli trzeźwi, obydwie grupy wykazywały takie same wzory mózgowe.

Ale, po wypiciu nawet niewielkiej dawki alkoholu, do legalnego poziomu 0,08 (dwa piwa albo dwie lampki wina), badacze zaobserwowali w mózgach badanych wielkie różnice w aktywności mózgu w czasie tych gier.

Na przykład, ludzie z zaćmieniami pamięci wykazywali mniejszą aktywność w częściach mózgu, które są odpowiedzialne za obracanie doświadczeń we wspomnienia, a także tych, które odpowiadają za pamięć i funkcjonowanie kognitywne.

Dzień po takim „pijanym” ćwiczeniu pamięci, badacze zaprosili swoje świnki doświadczalne na ponowne badania, w celu potwierdzenia wyników. Żaden z uczestników nie zgłosił, iż ma fragmentaryczne wspomnienia w czasie testu, nawet jeśli skany mózgowe pokazywały coś innego.

Badacze teraz sugerują, że „zaciemniony” mózg po prostu działał inaczej zanim jeszcze zaczął zapominać.

Może po prostu chodzi o to, że niektórzy z nas mają mózgi, które są w stanie radzić sobie do pewnego stopnia. Ale jeżeli dołożymy im dodatkowego kognitywnego ciężaru, takiego jak alkohol, te mózgi są po prostu przeciążone, mówi doktor Reagan Wetherill. Dzieje się tak, ponieważ w takich chwilach ich mózgi nie działają już tak skutecznie.

Badanie to ma być opublikowane w czerwcowym wydaniu przegladu specjalistycznego Alcoholism: Clinical & Experimental Research.