Szukaj

Transplantacja całej rogówki nie zawsze jest konieczna

Podziel się
Komentarze0

Na całym świecie, rogówki są najpowszechniej przeszczepianą tkanką. Aczkolwiek, ponieważ nauka stale postępuje do przodu, techniki całkowitej transplantacji (na przykład, PK czyli penetrating keratoplasty, keratoplastyka penetrująca) nie są w wielu przypadkach konieczne.



Doktor Donald Tan z centrum Singapore National Eye Centre oraz profesor John Dart, z fundacji Moorfields Eye Hospital NHS Foundation Trust i z uniwersytetu University College w Londynie, opisują ostatnie postępy w transplantacji rogówek w naukowym przeglądzie The Lancet.

W 2010 roku, piszą naukowcy, przeprowadzono 42 000 transplantacji rogówek w Stanach Zjednoczonych. Dla porównania, w 2008 roku przeszczepiono 12 600 narządów takich jak nerki, wątroba, płuca, serce oraz trzustka.

W Zjednoczonym Królestwie z kolei, lekarze przeprowadzili w latach 2010 – 2011 3 565 przeszczepów rogówki; a 2 671 transplatnacji nerek i 689 wątroby, dla porównania.

Banki oczu nie są w stanie zaspokoić zapotrzebowania na rogówki na całym świecie, a to oznacza długą listę oczekujących na transplantację rogówki w najbardziej rozwiniętych krajach.

Aczkolwiek, w ostatnich latach doszło do ogromnych zmian: najnowsza postać płytkowej transplantacji, która polega na selektywnym zastępowaniu jedynie tych warstw rogówki, które są chore.

Technika ALK (deep anterior lamellar keratoplasty, głęboka przednia keratoplastyka warstwowa) zastępuje teraz technikę PK w leczeniu zaburzeń, które dotykają zrębu rogówki.


Z kolei, nabłonkowa keratoplastyka (EK, endothelial keratoplasty) to technika, w której chirurdzy selektywnie zastępują nabłonek rogówki w oczach pacjenta, a która prowadzi do szybszego odzyskania wzroku. 


Korzyści płynące z technik keratoplastyki penetrującej są duże. Procedury te są relatywnie łatwiejsze do przeprowadzenia i można je zastosować praktycznie w każdym przypadku. Ale, wadą jest ryzyko komplikacji, takich jak ryzyko odrzutu przeszczepu. Proporcje odrzutów bardzo się zmieniają w zależności od leczonej choroby.

Biorąc pod uwagę to, że technika głębokiej przedniej keratoplastyki warstwowej jest przeprowadzana na tej części oka, która nie jest „obsługiwana” przez układ immunologiczny, ryzyko wielu komplikacji pozostaje niskie. Aczkolwiek, procedura ta pod względem techniczym jest o wiele bardziej wymagająca i może potencjalnie się nie powieść, jeżeli nabłonek gospodarza nie jest zdrowy.

Technika nabłonkowej keratoplastyki generalnie skutkuje szybszym przywróceniem lepszego wzroku, a także ma niewielkie proporcje komplikacji w porównaniu do techniki keratoplastyki penetrującej. Aczkolwiek, istnieje zagrożenie, że odzyskany wzrok nie będzie optymalny.

Jak mówi doktor Donald Tan, w przypadku długoterminowych dysfunkcji nabłonkowych, zrąb rogówki jest przewlekle podrapany i spuchnięty, i nawet jeżeli nabłonkowa warstwa zostanie zastąpiona w operacji keratoplastyki nabłonkowej, to zrąb własny biorcy, który pozostaje w oku, w dalszym ciągu jest uszkodzony, mimo że mniej spuchnięty (i tym samym bardziej przejrzysty). A to również może redukować widzenie.

Inne nowe terapie polegają na rekonstrukcji powierzchni gałki ocznej oraz na chirurgii wszczepienia sztucznej rogówki. Obydwie te techniki stały się powszechnie dostępne dzięki szybkim postępom technicznym. Obydwie te techniki również dają lepsze wyniki i oznaczają coraz większą liczbę przypadków ślepoty rogówkowej, którą można leczyć zupełnie skutecznie.

Komentarze do: Transplantacja całej rogówki nie zawsze jest konieczna

Ta treść nie została jeszcze skomentowana.

Dodaj pierwszy komentarz