Terapia behawioralna może zredukować tiki nerwowe u dorosłych z zespołem Tourette’a

Strategie uczenia się radzenia sobie z tikami nerwowymi pomogły zredukować symptomy u ponad jednej trzeciej spośród uczestników badań. Sierpniowe wydanie Archives of General Psychiatry podaje wyniki badań, według których specjalnie zaprojektowana, obszerna terapia behawioralna jest bardziej efektywna w zwalczaniu tików wywołanych zespołem Tourette'a - nagłych, powtarzających się ruchów i artykulacji - niż sesje oferujące pacjentowi wsparcie i edukację.

Wyniki te są efektem pracy grupy badaczy, złożonej z pracowników Szpitala Głównego w Massachusetts, Szkoły Medycznej Uniwersytetu Harvarda, Uniwersytetu w Yale, Centrum Nauk Medycznych Uniwersytetu Teksańskiego w San Antonio oraz innych instytucji.

"Program, który testowaliśmy, mający na celu nauczenie pacjentów nowych możliwości poradzenia sobie z potrzebą tiku, dużo lepiej wpływał na spadek dotkliwości tików niż przy dotychczasowych metodach leczenia", stwierdziła doktor Sabine Wilhelm, autorka doświadczenia oraz kierująca programem nad zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi i pokrewnymi, prowadzonym w Szpitalu Głównym w Massachusetts.

Zespół Tourette'a jest neurologicznym zaburzeniem związanym z występowaniem ruchowych lub werbalnych, mogących budzić zażenowanie, tików. Objawy te pojawiają się już w dzieciństwie, zazwyczaj osiągając szczyt częstotliwości występowania w okresie wczesnej dorosłości, a ich spadek odnotowuje się ponownie w wieku dojrzałym.

U części dorosłych tiki utrzymują się jednak, powodując znaczne upośledzenie. Wiele osób z zespołem Tourette'a charakteryzuje niechciany impuls lub nagląca potrzeba tiku, która może być zaspokojona jedynie poprzez jego wykonanie.

Zespół Tourette'a jest powszechnie leczony farmakologicznie, w tym poprzez stosowanie silnych antydepresantów, takich jak Pimozide czy Risperidon.

Wymienione leki rzadko zwalczają wszystkie tiki i mogą wywoływać skutki uboczne w postaci przyrostu wagi lub uspokojenia polekowego. Z uwagi na niepożądane efekty, wielu pacjentów odmawia kontynuowania leczenia z zastosowaniem tych leków.

Wstępne rezultaty badań nad wykorzystaniem w leczeniu terapii behawioralnej są wprawdzie obiecujące, ale jeszcze nie na tyle, by zastąpiła ona praktykę kliniczną.

Trening konkurencyjnych reakcji (ang. competing response training) uczy pacjenta świadomego zaangażowania w zachowanie fizycznie niezwiązane z nadchodzącym tikiem.

Na przykład, pacjent wykrzykujący niestosowne słowa lub dźwięki może nauczyć się technik wolnego, rytmicznego oddychania, natomiast pacjent wymachujący ramieniem może nauczyć się przyciskania łokcia do tułowia. Ta kombinacja treningu świadomości i treningu konkurencyjnych reakcji ma na celu przerwanie cyklu nadchodzącej potrzeby i wykonania tiku.

Thomas R. Insel, doktor nauk medycznych, kierownik fundującego badania amerykańskiego Narodowego Instytutu Zdrowia Psychicznego, stwierdza: "Zespół Tourette'a jest często związany z poważnym upośledzeniem i społeczną izolacją, a leczenie dorosłych może być szczególnie trudne z powodu przewlekłych tendencji do częstszego występowania objawów wraz z wiekiem. Te badania pokazują, że poznawczo-behawioralne podejście może być istotnym elementem leczenia tego zaburzenia."