Strach przed matematyką związany z różnicami w funkcjonowaniu mózgu

Lęk przed matematyką jest realną rzeczą, a nowe badanie przeprowadzone przez badaczy z uniwersytetu Stanford właśnie to potwierdziło. Badanie to zostało opublikowane w przeglądzie specjalistycznym Psychological Science. Naukowcy odkryli, iż faktycznie istnieje większa aktywność w mózgowym regionie, który jest powiązany ze strachem, w mózgach uczniów klasy drugiej i trzeciej, którzy boją się matematyki.

Z powodu większej aktywności w tej mózgowej strefie strachu, stwierdzono również u tych uczniów mniejszą aktywność w strefach mózgu związanych z rozwiązywaniem problemów.

Badanie objęło obserwacją 46 osób, które bały się bardzo matematki oraz bały się w niewielkim stopniu. „Banie się” matematyki oznacza odczuwanie stresu i lęku przy rozwiązywaniu matematycznych problemów.

Uczniowie mieli podobny wskaźnik inteligencji IQ, pamieć roboczą, umiejętności matematyczne, umiejętności czytania, a także poziom ogólnego lęku. Badacze poprosili ich o wypełnienie kwestionariusza, który pozwolił na analizę ich lęku przed matematyką.

Następnie, uczniowie zrobili zadania na dodawanie i odejmowanie, podczas gdy badacze przeprowadzali badanie ich mózgów przy pomocy rezonansu magnetycznego (fMRI, functional magnetic resonance imaging). Dzięki temu odkryli, że u ludzi z lękiem przed matematyką, jądro migdałowate w mózgu (związane ze strachem) oraz część hippokampu (odpowiedzialny za formowanie wspomnień) mają większą aktywność.

A w tym samym czasie, regiony mózgu związane z pamięcią roboczą oraz rozumowaniem liczbowym, doznały spadku aktywności. Ta sama część mózgu, która odpowiada za sytuacje lękowe, takie jak lęk przed pająkiem albo wężem, wykazuje większą odporność u uczniów ze strachem przed matematyką, jak wyjaśnia doktor Vinod Menon, psychiatra oraz specjalista nauk behawioralnych na uniwersytecie Stanford.

Poza skanami mózgów, badacze stwierdzili również, że uczniowie z lękiem matematycznym pracowali wolniej i mniej dokładnie nad problemami matematycznymi, w porównaniu do innych uczniów bez lęku przed matematyką.

Nasze badanie identyfikuje neuronalne zbieżności strachu przed matematyką, po raz pierwszy w historii. Na pewno odbije się to na wcześniejszym wykrywaniu takiego lęku i jego leczeniu, jak podsumowuje doktor Vinod Menon.

Jak stwierdzał artykuł w Washington Post z zeszłego roku, lęk przed matematyką to nie tylko „niechęć” do tego przedmiotu. Właściwie, oznacza to również odczuwanie lęku i stresu, i wszystkich innych negatywnych uczuć, których doświadczamy rozwiązując zadania matematyczne.

Taka jednostka, z wysokim poziomem strachu przed matematyką, kiedy musi rozwiązywać problemy matematyczne, cierpi z powodu natrętnych, powtarzających się myśli, jak mówił Daniel Ansari, główny badacz w laboratorium Numerical Cognition Laboratory przy uniwersytecie University of Western Ontario. Takie zachowania lękowe przejmują sporą część jej pamięci roboczej. Można powiedzieć, że jednostka cierpiąca na lęk przed matematyką zużywa większą część swoich możliwości umysłowych na opanowanie strachu przed matematyką, a nie na rozwiązywanie matematycznych problemów.