Senior: zwichnięcie barku

Mimo że zwichnięcie barku dotyczy zarówno młodych, jak i starszych ludzi, to jednakże urazy u seniorów częściej są źle diagnozowane bądź przeoczone. Taki stan rzeczy wiąże się dla starszych osób z bólem i upośledzeniem ruchowym. Nowe badanie, opublikowane w przeglądzie Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons, skupiło się na różnicach w zwichnięciu barku między starszymi i młodszymi pacjentami.

Naukowcy sugerują również strategię oceniania starszych ludzi, która może poprawić diagnozę i kontrolować powiązane urazy.

Główny autor badania, dr Anand Murthi, mówi: starsi pacjenci częściej doświadczają urazu w stożku rotatorów, czyli w grupie ścięgień, więzadeł i innych struktur, które pozwalają na poruszanie ramieniem. Dzieje się tak, ponieważ tkanki stożka rotatorów z wiekiem stają się coraz bardziej kruche i coraz bardziej podatne na naderwania.

Starsi ludzie również mogą być bardziej niechętni operacji chirurgicznej niż ludzie młodzi. A to oznacza, że podaje im się leki antyzapalne i zastrzyki z kortyzonu, które przynoszą ulgę na chwilę, a nie leczą przyczyny bólu.

Naukowcy podpowiadają jeszcze: 1/5 zwichnięć ramienia zdarza się u pacjentów powyżej 60 roku życia (z czego, od 35% do 86% to właśnie naderwanie stożka rotatorów).

Dla porównania, u ludzi młodych, ze zdrową i silną tkanką stożka rotatorów, zwichnięcie będzie dotyczyło innych części ramienia.

Dzisiejsza populacja starszych pacjentów jest o wiele bardziej aktywna niż ta sama grupa wiekowa jeszcze dekadę temu. Dlatego też ostrożna ewaluacja wszystkich urazów ramienia w tej grupie jest tak ważna dla komfortu pacjentów.

Objawy takie jak utrzymujący się ból czy wrażliwość, niemożność podniesienia ramienia, mrowienie w ręku, osłabienie bądź spadek temperatury w ramieniu i dłoni, brak czucia – to wszystko może wskazywać na to, że uraz nie został całkowicie wyleczony.