Sekwencjonowanie genomów pasożyta malarii ujawnia nowe wyzwania i możliwości w walce z chorobą

Zmienność genetyczna ujawniona w nowo sekwencjonowanych genomach pasożyta malarii przez dwa międzynarodowe zespoły badawcze, zachęca do dalszych wysiłków, by ostatecznie wyeliminować pasożyta, ale także pozwala na uzyskanie dokładniejszego i jaśniejszego obrazu jego kompozycji genetycznej, zapewniając wstępną mapę drogową dla rozwoju produktów farmaceutycznych i szczepionek do zwalczania malarii.

Badania ukażą się w magazynie Nature Genetics.

Uczeni skupili się na pasożycie Plasmodium vivax (P. vivax), który dotyka ludzi i jest najczęstszym występującym poza Afryką, oraz Plasmodium cynomolgi (P. cynomolgi), jego bliski krewny, który infekuje azjatyckie małpy.

Złe wieści są takie, że istnieje znacznie więcej zmiennych genetycznych u P.vivax niż wcześniej myśleliśmy, a to może uczynić go odpornym na cały arsenał leków i szczepionek, mówi profesor Jane Carlton, główny autor obu projektów z New York University's Center for Genomics and Systems Biology. Za to teraz lepiej rozumiemy wyzwanie przed którym stoimy i możemy ruszyć do przodu poprzez głębszą analizę jego genomu.

W jednym badaniu naukowcy przebadali P. vivax z różnych szczepów pochodzących z Afryki Zachodniej, Południowej Ameryki i Azji, dostarczając naukowcom, którzy badali pierwszy genom, obrazu globalnej zmienności, jaka występuje w tym gatunku.

Analizy pokazały, że jest on bardziej różnorodny niż Plasmodium falciparum (P. falciparum), co rzuca nowe wyzwania naukowcom.

Drugie badanie natomiast, przeprowadzone wspólnie z profesorem Kazuyuki Tanabe w Osaka University w Japonii, polegało na sekwencjonowaniu genomów trzech pasożytów P. cynomolgi.

Naukowcy porównali je do P. vivax i Plasmodium knowlesi (P. knowlesi), wcześniej zsekwencjonowanych pasożytów malarii, które zarażają ludzi i małpy w południowo-wschodniej Azji.

Ich podobieństwo do P. vivax pokazuje, że z wyników tych korzystać będą przyszłe badania mające na celu zrozumienie i walkę z formami malarii, które dotykają ludzi.

Stworzyliśmy mapę genetyczną P. cynomolgi, siostrzanego gatunku P. vivax, więc teraz możemy ruszyć do przodu w tworzeniu sprawnego modelu systemu, by poznać P. vivax, mówi Tanabe. To jest niezmiernie ważne, dlatego, iż nie możemy wyhodować P. vivax w warunkach laboratoryjnych, więc naukowcy desperacko próbują obejść ten problem.