Rzadka choroba kości: nowe metody leczenia

Laboratorium, którym kieruje prof. Marc McKee z McGill University, dokonało znaczącego odkrycia we współpracy z prof. Nilaną M. T. Barros, z Federal University of Sao Paulo w Brazylii, na temat mutacji genu PHEX, które są odpowiedzialne za chorobę XHL. Naukowcy opierali się na wcześniejszych badaniach nad tym samym genem i jego mutacjami.

Najnowsze prace ukazały się w marcowym wydaniu Journal of Bone and Mineral Research.

XLH jest spowodowana częściowo utratą fosforanu w nerkach, do której dochodzi wraz z wydalaniem moczu.

Fosforan to ważny materiał budulcowy dla kości i zębów, tak samo jak wapń, mówi prof. McKee. Poszukując innych czynników, które mogą przyczynić się do XLH, posłużyliśmy się wieloma metodami, aby wykazać, że enzymatyczna aktywność PHEX prowadzi do kompletnej degradacji osteopontyny w kościach.

Ta utrata osteopontyny, która jest znanym inhibitorem mineralizacji w kościach i zębach, normalnie pozwala zębom i kościom na niezbędne twardnienie.

U pacjentów z XLH brakuje funkcjonalnego enzymu PHEX, a osteopontyna i inne inhibitory peptydowe zatrzymywane są w kościach. Nie pozwala to na twadnienie i prowadzi do łagodnej deformacji kości.

Co prawda, nie zagraża to życiu, ale mniejsza mineralizacja kośćca, wraz ze słabymi zębami, szybko prowadzi do niskorosłości, bólów mięśniowych i bólów kości, kaczkowatego chodu, słabości, ropni zębów.

Tradycyjne terapie, oparte na fosforanie, są w stanie jedynie częściowo załagodzić te objawy. Dlatego naukowcy postanowili znaleźć inne metody.

Prof. Barros mówi: nowa identyfikacja osteopontyny jako substratu proteinowego dla PHEX pozwoli opracować enzymatyczną terapię zastępczą dla pacjentów z XLH, którzy mają PHEX niefunkcjonalny.

Badania ufundował Canadian Institutes of Health Research (Kanada) i Fundação de Amparo ȧ Pesquisa do Estado de São Paulo (Brazylia).