Nowatorska terapia na choroby oczu związane z cukrzycą

Badania dowodzą, że nowatorska metoda terapii może zapobiec uszkodzeniom siatkówki występującym przy cukrzycowych chorobach oczu. Oznacza to ukierunkowanie na kluczowe białka blokujące dwie ważne drogi, związane z przeciekaniem naczyń krwionośnych w retinopatii cukrzycowej.

Naukowcy z Uniwersytetu Michigan Kellogg Eye Center zidentyfikowali związek odpowiedzialny za zapoczątkowanie łańcucha zdarzeń, powodującego uszkodzenie siatkówki w retinopatii cukrzycowej.

Odkrycie jest znaczące, gdyż może doprowadzić do powstania nowatorskiej terapii, ukierunkowanej na dwa podstawowe mechanizmy choroby: stan zapalny oraz osłabienie bariery krew-siatkówka, ochraniającej siatkówkę.

Uszkodzenia siatkówki występujące przy retinopatii cukrzycowej mogą częściowo być wynikiem aktywności czynnika wzrostu śródbłonka naczyń (VEGF), czyli białka osłabiającego ochraniającą barierę krew-siatkówka.

Badania opublikowane w czasopiśmie Biochemical Journal identyfikują konkretne białko, wspólne dla obydwu mechanizmów choroby, będące ważnym ogniwem przy normowaniu procesu chorobowego, w którym naczynia krwionośne zaczynają przeciekać.

Oznacza to pojawienie się leku, który może zostać wykorzystany w interwencji terapeutycznej u pacjentów, u których leczenie przeciw VEGF jest niewystarczające.

W przypadku retinopatii cukrzycowej oraz wielu innych chorób siatkówki, wzrost VEGF oraz czynników zapalnych – niektóre z tych samych, które przyczyniają się do reagowania na infekcje - powodujących przeciekanie naczyń krwionośnych oka, skutkuje gromadzeniem się płynu w tkance nerwowej siatkówki, mówi profesor David A. Antonetti z Department of Ophthalmology and Visual Sciences and Molecular and Integrative Physiology. Ta zdradliwa forma zmodyfikowanego stanu zapalnego może ostatecznie prowadzic do ślepoty.

To wielki krok do przodu, uważa Antonetti. Zidentyfikowaliśmy ważne ogniwo w normowaniu przeciekania naczyń krwionośnych oka, a także mamy terapię, która działa na zwierzętach. Nasze badanie jest we wczesnej fazie rozwoju. Wciąż długa droga przed nami, ażeby móc zademonstrować skuteczność tego związku na ludziach, celem stworzenia nowej terapii, ale wyniki są obiecujące.